Het valt mensen op, dat een mobiele telefoon meer aandacht krijgt dan een kind, geliefde, of iemand die om je geeft. Bijna iedereen die in het bezit is van een mobiele telefoon schenkt meer aandacht daaraan dan de dingen om ze heen.
“Ik heb het vaak zelf ook meegemaakt. Ik zie het overal. Men neemt de mobiele telefoon als eerste prioriteit. Ik begrijp dat je het nodig hebt, vooral als je moet werken, maar niet dat het als eerste prioriteit gezien moet worden”, zegt een vrouw in gesprek met de redactie van Dagblad Suriname.
“Zodra je moet oversteken zie je iemand in het verkeer die niet oplet en in zijn of haar mobiele telefoon zit. Lopende over straat zie je lopende, rijdende en fietsende personen en zelfs passagiers in een bus druk zijn met een mobiel. Ambtenaren blijven ook niet achter. Zij die vaak genoeg een voorbeeld moeten zijn, geven juist een verkeerd voorbeeld. Ook mensen die achter een kassa zitten of iemand moeten assisteren, zijn vaak met hun mobiel bezig in plaats van de klant te helpen. Dit is de reden waarom enkele bedrijven het belangrijk vinden dat de mobiele toestellen in tassen of kasten worden achtergelaten. Voor dringende zaken belt men dan naar het bedrijf of in zo’n moderne tijd kan er ook naar het bedrijf geappt worden. Je hebt mensen die leningen nemen om een mobiel toestel te kopen of om deze te laten repareren. Het lijkt overdreven als ik het zeg, maar het is gebaseerd op de waarheid. Vroeger zag je nog dat ouders veel meer aandacht hadden voor hun kinderen, dat was eigenlijk hun moment van ontstressen en ontspanning, maar nu lijkt het alsof een mobiel dat heeft vervangen”, benadrukt de vrouw.
“Enkele kinderen moeten drie tot vier keren mama of papa roepen voordat ze antwoord krijgen. Een mobiel moet er zijn want het helpt je, versoepelt veel en maakt het leven gemakkelijk en informeert je, maar het kan niet op zo’n manier. Men moet ook weten wanneer het tijd is voor het gezin, iets belangrijks of familie. Tot zover vind ik niet dat men dat onderscheid kent.”
“Als ik mijn vader roep die de hele tijd met zijn mobiel bezig is in zijn vrije tijd, wacht je zo lang op een antwoord”, zegt een tiener. “Maar als zijn telefoon even piept, rent hij zo snel of als het over gaat geeft hij het niet eens een tweede kans om over te gaan. Ik ben wel vaak op mijn telefoon, maar tijdens het eten of praten met mijn moeder of spelen met mijn broertje ben ik niet eraan. Mijn vader leert mij wel veel, maar gaat zelfs over de streep. Ik ga er vanuit dat als je iemand iets leert of corrigeert dan doe jij ook hetzelfde, maar niet het omgekeerde en dat zie ik juist. Mijn vader leerde mij dat je tijdens het eten niet met een mobiel mag zitten en uiteindelijk zie ik hem hetzelfde doen, daarnaast wordt er ook aan ons geleerd, dat vier uren gamen niet goed is, maar ik zie hem in zijn vrije tijd van ‘s morgens tot laat op zijn mobiel gamen. Dat kan toch niet.”
“De kinderen nemen vaak genoeg de goede, maar ook wel de slechte gewoonten van hun ouders over. Op dat moment zijn zij een voorbeeldfiguur, dus wat jij als moeder of vader doet of als voorbeeld geeft, gaan de kinderen overnemen”, benadrukt de tiener.
TM
