Het leven in Suriname hangt aan een zijden draadje
Geloof in eigen kunnen en een optimistische natuur zijn mijn eigen. Ik beschouw mezelf als een ouwe taaie met een probleemoplossend vermogen. Ik probeer zo goed mogelijk om te gaan met tegenslag in het leven. Mijn mentale veerkracht komt mij goed uit. Het houdt mij op de been en inzetbaar. Gezegd wordt dat een positieve levensinstelling het leven dragelijker en langer maakt. Maar, met de regelmaat van een druppel water slijt zelfs de hardste steen en sterke winden vellen de machtigste kankantri.
Kracht naar kruis
Regeringen beloven een eind te maken aan onrecht en ellende. Ik durf mijn hoop niet te vestigen op de regering en overige top in het land. Zij demonstreren al tijden niet in staat te zijn om inspirerend leiderschap aan de dag te leggen, de bevolking te kalmeren in emotioneel, mentaal en geestelijk opzicht? Suriname smacht naar stabiliteit waarvan in het verleden werd gezegd, dat je het niet kan eten. Vanwege de slopende levensomstandigheden waartegen niets en niemand bestand is, hebben kerkleiders niet de moed om de troostende woorden: kracht naar kruis, in de mond te nemen.
Heipaal
Ik lijd nog net geen honger, maar ondervoeding dreigt vanwege bijvoorbeeld de kostprijs van SRD 200 en meer voor 1 kilogram rundvlees. Opbouwende voeding is voor velen onbetaalbaar. De buikriem aantrekken is de remedie die de regering voorschrijft tegen prijsstijgingen van alle goederen en diensten die aan de lopende band plaatsvinden. De bevolking heeft het onstabiel landsbestuur, de IMF- en de andere bittere pillen maar te slikken. Zelfs de sterkere mensen worden gebroken door de maatschappelijke klappen die van alle kanten als een heipaal neerkomen om de samenleving.
Therapietrouw zoek
Ik kan niet zeggen, dat ik het heb opgegeven om te hopen op betere tijden, maar het wordt met de dag een zwaardere dobber fu par’ a boto. Waar het gaat om medisch zorg is er veel mis aan de therapietrouw van de staat. Aan het begin van het jaar ging bij mij en mijn huisarts de alarmbel rinkelen toen laboratoriumonderzoek abnormaliteiten meldde. Ik werd voor cito long-, scan- röntgen-, darm- en meer onderzoek verwezen naar specialisten. Ik leef thans zes maanden verder en heb het onderzoek nog steeds niet kunnen afronden, vanwege de vele wachtenden voor mij.
Wachtlijst
Het tekort aan specialisten, apparatuur, medicijnen en andere obstakels zijn daarvan de oorzaak. Het leven in Suriname hangt aan een zijden draadje. Het belangrijkste specialistisch onderzoek zou na 4 maanden op de wachtlijst te hebben gestaan, in de eerste week van juni plaatsvinden. In voorbereiding op het onderzoek moest ik SRD 1.050 bijbetalen om aan de medicijnen te komen, omdat SZF die niet in voorraad heeft.
Nog steeds wachtende
De middelen moesten vooraf en tijdens het onderzoek ingenomen worden. Een dag voor het onderzoek telefoneerde het ziekenhuis en deelde mede, dat vanwege een mankement aan de apparatuur, het onderzoek was uitgesteld. Ik zou teruggebeld worden. Vandaag leven wij een maand verder en ik ben nog steeds wachtende.
HD
