Deel 1: Het ontstaan van het NKC Instituut
Het NKC Instituut (Nancy’s Kids Care) heeft op 4 juli haar 5-jarig bestaan mogen vieren. In een gesprek met Dagblad Suriname, vertelt de directrice van het NKC, Nancy Nathoenie, hoe het instituut is ontstaan.
“Waarom ik begonnen ben met het NKC, had meer te maken met mijn zoon Emilio. Hij is een heel pientere jongen. Hij zat op een overheidsschool en het ging allemaal goed totdat hij in de derde klas terecht kwam en de juf geen geduld met hem had. De juffrouw maakte hem voor dom uit, omdat hij niet goed kon rekenen. Emilio scoorde goed voor alle andere vakken behalve rekenen, hij begreep het niet.”
Nathoenie was naar de leerkracht toegestapt om erachter te komen waarom zij hem voor dom uitmaakte. In plaats van dat de leerkracht erachter probeerde te komen wat de reden was, werd haar zoon aan zijn eigen lot overgelaten. Ook werd haar zoon gepest door zijn klasgenoten, die hem ook dom noemden, omdat hij niet kon rekenen. Het was heel erg kwetsend, zegt Nathoenie. Op den duur besloot zij naar de Onderwijsinspectie te stappen om het probleem te belichten, dit heeft zij meerdere malen gedaan. Het bleek dat zij niet de enige ouder was die problemen had met de leerkracht. Op een gegeven moment was de schoolleiding genoodzaakt, de leerkracht ook te rapporteren.
Nathoenie vertelt verder, dat zij niet bij pakken neer bleef zitten, ze probeerde haar zoon zelf te helpen en kwam erachter dat hij vermoedelijk een rekenstoornis had. Zij besloot zelf informatie daarover te zoeken op internet via Google en besprak het met de huisarts. De huisarts werkte mee door haar zoon naar een psycholoog te verwijzen voor verder onderzoek.
Uit het onderzoek bleek dat haar zoon een heel pientere jongen is, hij is bijvoorbeeld heel erg goed in tekenen. Hij heeft daarmee zelfs de kranten bereikt. Hij was in deze periode 8-9 jaar. Samen met de psycholoog kwamen zij tot de ontdekking dat haar zoon hoogbegaafd is op verschillende gebieden, maar dat hij echter een rekenstoornis heeft. Dit noemt men dyscalculie. Het komt voor bij heel wat kinderen. Dit wil zeggen, dat het kind wel kan rekenen, maar zolang het een beetje moeilijker wordt (breuken, vermenigvuldigen, delen), het kind het niet kan begrijpen. Er werd toen in het rapport aangegeven dat er rekening met hem gehouden moest worden.
“Ik heb mijn zoon per direct afgeschreven en op een particuliere school geplaatst, waar men geduld had. Het is is goed gegaan, hij ging van de derde naar de vierde klas. Daarna werd hij overgeplaatst naar een particuliere school, waar de klassen kleiner waren. Alles was goed gegaan, uiteindelijk was hij geslaagd voor het LBGO. Hij heeft het ook met succes afgerond. Hij is daarna naar de praktijkschool geweest en hij heeft het netjes kunnen afronden”, aldus Nathoenie.
Start van het NKC
Toen Emilio in de 5e klas van de lagere school zat, vroeg hij aan zijn moeder waarom zij niet van start gaat met een eigen school. Nathoenie is van huis uit leerkracht en had al heel wat ervaring met kinderen. Zij gaf ook huiswerkbegeleiding thuis. En was ook werkzaam bij de dierentuin, bij de afdeling educatie, vanuit het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur. Daar kwamen dagelijks bezoekende scholen. En zij merkte, dat de leerkrachten niet altijd op juiste manier met kinderen omgingen. Dit vertelde zij ook aan haar zoon, die gaf op zijn beurt aan, dat het tijd was voor een eigen school.
“Dus we zaten en ik zei, waar ga ik beginnen, want ik heb geen geld. We woonden toen aan de Jozef Leliestraat. Als ik hier ga beginnen, waar ga ik mijn schooltje opzetten? Hij zei ‘mama het maakt niet uit. Ook al beginnen we met 5 of 10 kinderen. Ik ben een kind, luister ook naar mij. Ik weet dat je met je eigen school moet beginnen, want er zijn zoveel ouders die hiermee zitten, maar jij bent opgekomen voor mij. Maar een heleboel ouders durven niet op te komen.’ Zodoende ben ik gestart met de voorbereidingen.”
De naam ‘Nancy’s Kids Care’ werd door Emilio uitgekozen. Hij tekende een hart met puntjes in verschillende kleuren. De puntjes met verschillende kleuren betekenen de verschillende bevolkingsgroepen, de eenheid en saamhorigheid, legde hij uit. “Ondanks alle verschillen moeten we allemaal één zijn en elkaar begrijpen.” Nathoenie geeft aan, dat haar zoon aan haar voorhield, dat zij de tekening kon gebruiken als logo. “Daar zag ik hoe pienter mijn jongen is.”
De directrice vertelt verder, dat zij nauwelijks was begonnen met de voorbereidingen of zij kreeg een aanval aan haar rechteroog. De arts van de oogpoli wist haar te vertellen dat zij blind was geraakt aan haar rechteroog. Zij geeft aan, dat ze bij de oogpoli in gebed ging. En aan God vroeg om haar oog aan te raken, want zij was immers bezig met goede voorbereidingen. Ze wist dat God een plan voor haar had en vroeg hem om haar die gelegenheid te geven. Naar haar zeggen is zij na het gebed flauw gevallen. Zij kreeg daarna een week rust.
“Op de derde dag toen ik mijn oog ging druppelen kreeg ik een droom, waarin ik kinderen hoorde giegelen en ze hadden opmerkelijk genoeg allemaal een groen uniform aan. Een paar waren in een rolstoel, een paar ging rennen. Ik zag huilende ouders bij m’n poort staan, die vroegen om hun kind ook te helpen. Ik zag kinderen gras trekken. Ik stond op en vroeg me af wat dit te betekenen had. Over een half uur ben ik weer gaan liggen en ik droomde door.” In haar droom hoorde ze een stem die haar zei. dat ze de gave en de kracht krijgt om een school te starten. In de droom haalde zij weer aan, dat zij geen geld had. Maar de stem gaf aan, dat geld niet belangrijk was. Dezelfde avond kon zij weer met haar rechteroog zien. “Dit was duidelijk de duivel die mij wilde tegenwerken, maar God heeft mij eruit gehaald en heeft zich aan mij geopenbaard door middel van een droom”, zegt Nathoenie.
Wat heeft het NKC binnen 5 jaren kunnen bereiken?
Uiteindelijk is Nathoenie van start gegaan met een eigen school. “Ik kan zeggen dat het NKC heel veel heeft bereikt. We zijn gestart met 7 kinderen en zijn per heden uitgegroeid naar een aantal van 245 kinderen. Het NKC heeft momenteel drie filialen. We zijn momenteel bezig met de voorbereidingen voor ons eigen praktijkschool, voortgezet onderwijs na de 6e klas voor kinderen met een extra hulpvraag. In de vijf jaren hebben we heel wat ouders blij en gelukkig gemaakt. Wij van het NKC verzorgen adaptief onderwijs. Dat is inspelen op de leer- en ontwikkelingsbehoefte van elk kind. Het gaat om het bieden van één op één begeleiding, zodat het kind je kan begrijpen en het kind waar nodig begeleid kan worden.”
Het instituut bestaat voor 70% uit reguliere kinderen en voor 30% uit kinderen met een extra hulpvraag, zoals kinderen met het Downsyndroom, kinderen met autistische verschijnselen en kinderen die de taal niet zo machtig zijn. Binnen de 5 jaren hebben zij ook een goede samenwerking met het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur kunnen opbouwen, stelt Nathoenie.
Binnenkort deel 2 in Dagblad Suriname.
SK
