Wat is nu het geval in Nederland?
Ministers en Kamerleden worden thuis opgezocht en bedreigd. Toch is het te hopen dat boeren niet meer massaal het Malieveld komen omploegen en dat hun leiders zich als échte leiders opstellen en constructief opereren. Tegelijkertijd is het -onder andere door Brusselse plannen- onontkoombaar dat de agrarische sector veel duurzamer gaat werken. Linksom of rechtsom moet er immers een einde komen aan de stikstofcrisis die het land nu al sinds mei 2019 in de greep houdt, allerlei bouwprojecten vertraagt en de kwetsbare natuur schaadt. Het is onvermijdelijk dat daar een definitieve oplossing voor komt. En het is logisch die te zoeken bij de sector die verreweg het meeste stikstof uitstoot: bij boerenbedrijven.
Stok achter de deur
Het getuigt van realiteitszin dat het kabinet ambtenaren van landbouw en natuur en financiën aan het werk zette om een nieuwe, grootschalige uitkoopregeling voor boeren te ontwerpen. Een regeling die, zo beveelt het Planbureau voor de Leefomgeving aan, ook gepaard zal móeten gaan met een regeling voor gedwongen onteigening, als stok achter de deur. Feit is dat de natuur in Nederland aangetast wordt met het huidige beleid en andere economische activiteiten (de bouw) te weinig ruimte krijgen.
De hakken in het zand
Dat boeren nu in een eerste reactie de hakken in het zand zetten, is begrijpelijk. Dat partijen meer dan begrip tonen voor de boeren is politiek. Maar, het is te hopen dat in tweede instantie de woede en bovenmatig begrip plaatsmaken voor gezond verstand. Dat geldt vooral ook voor partijen die er garen bij willen spinnen!
Het is vooral tijd om serieus te kijken naar alternatieven en niet de wetenschap in twijfel te trekken. Hoe je het ook wendt of keert, het toekomstperspectief van grote delen van de huidige landbouw is zeer somber. De ambitie om de wereld te voeden was jarenlang succesvol, maar de werkelijke kosten van de grootschaligheid zijn daarbij veel te lang afgewenteld op de natuur en de rest van de samenleving. Een goed en fatsoenlijk mestbeleid kwam nooit van de grond, er bestaan grote zorgen over de water- en luchtkwaliteit en de biodiversiteit kachelt achteruit.
En dat terwijl er door de president van Suriname -de heer Santokhi- een uitnodiging is gedaan om boerenbedrijven te verhuizen naar Suriname. Wordt betaald door de Nederlandse staat! Premier Rutte gaat in september naar Suriname. Hij kan gelijk ook enkele eigenaren van boerenbedrijven meenemen in de handelsdelegatie. Begin met een experiment van 20 boerenbedrijven. Zeer de moeite waard! Johan Remkes gaat bemiddelen tussen boeren en overheid. Stel nou een verhuizing van de boerenbedrijven naar Suriname voor.
Moge Suriname zich verheugen!
Roy Ho Ten Soeng
