Suriname lijkt te worden geschraapt en opgeschoond in constant jaar in jaar uit terugkerende ad hoc houtje-touwtje pogingen om verval tegen te gaan. Bijna dagelijks verschijnen korte berichtjes met overdreven veel beeldmateriaal op social media van het ministerie van Openbare Werken (OW) en districtscommissariaten om maar vooral te laten zien, aan te tonen, hoe hard er gewerkt wordt aan het egaliseren en ‘bezanden’ van wegen en opschonen van trenzen.
Natuurlijk, er wordt hard gewerkt. Maar, is het niet meer simpelweg en eenvoudig pappen en nathouden, omdat er geen geld is om wegen en trenzen structureel aan te pakken?
Vechten tegen de bierkaai
Ondanks dat gebrek aan middelen doen Openbare Werken, districtscommissariaten en niet te vergeten gewone burgers hun best om wegen en straten weer min of meer begaanbaar te maken en trenzen te ontdoen van wied en rotzooi zodat het water weer vrij kan doorstromen. Maar, het is vechten tegen de bierkaai. Met die grote ‘graider’machines even een zandweg weer een beetje egaliseren – glad schrapen – en wat vers zand erop te gooien, om vervolgens bij en na de eerste de beste regenbui die zandweg weer te zien verzanden in een onbegaanbare hindernis voor verkeer en voetgangers. Foto’s van de werkzaamheden verschijnen snel op social media met een kort berichtje. Maar, onder dat berichtje en de foto’s verschijnen binnen een mum van tijd vele tientallen reacties van burgers die vinden dat ook hun zandpad of weggetje geëgaliseerd moet worden. Het is werkelijk vechten tegen de bierkaai en tegen de stroom in ook nog. Iemand postte ooit onder zo’n OW-berichtje de tekst: “Er zijn honderden zandwegen in Suriname die een beurt nodig hebben. Dat gaat jaren duren.”
Geen prioriteit
Het is overigens niet iets van vandaag of gisteren. Al vele, vele, vele jaren wordt de samenleving geconfronteerd met berichten over zandwegen die geëgaliseerd (moeten) worden en trenzen die opgeschoond (moeten) worden. Het lijkt wel of er nooit geld voor is geweest. Neen, het lijkt er meer op dat het herstel van onbegaanbare zandwegen en opschonen van dichtgeslibde trenzen geen prioriteiten zijn (geweest) voor achtereenvolgende regeringen.
Hand in eigen boezem
En ja, weer natuurlijk, niet verwacht kan en mag worden dat in dit land de vele honderden kleine en grote zandwegen allemaal geasfalteerd worden. Zandwegen, bauxietwegen, horen ook een beetje bij het land en mensen die er aan wonen zouden niet beter dan wie dan ook moeten weten, dat nu en dan in het kader van pappen en nathouden en houtje-touwtje maatregelen die wegen worden opgeknapt.
Maar, toch wordt er jaarlijks gejammerd richting Openbare Werken dat een zandweg ergens nodig moet worden geëgaliseerd of dat een trens ergens langs een achteraf weggetje moet worden opgeschoond.
Overigens, het zijn veelal bewoners zelf die de oorzaak zijn van dichtgeslibde en overwoekerde trenzen. Mensen nemen immers niet zelf de moeite om even met een hark door een trens te harken en hun eigen erin gedumpte troep eruit te vissen. De hand in eigen boezem steken gaat mensen moeilijk af.
Heel snel wordt geschreeuwd om wat hulp vanuit Openbare Werken. Heel snel denken bewoners dat hun zandweg de enige zandweg in het land is die toe is aan een beetje egaliseren. Heel snel denken bewoners dat Openbare Werken wel een graider en personeel stuurt zodra ze beginnen te jammeren. OW en minister Riad Nurmohamed doen hun best en zij roeien met de – financiële – riemen die zij hebben.
Handen uit de mouwen steken
Deze bewindsman en de hele regeer-ploeg worstelen in een moeilijke periode en zijn vooralsnog niet bij machte en in staat om bij ieder gejammer op te komen draven om op stel en sprong aan het gejammer een einde te maken. De burger zou wat meer begrip moeten opbrengen voor de huidige situatie in het land, die het OW moeilijk maakt om tegemoet te komen aan alle wensen die dagelijks klinken vanuit de samenleving.
Een beetje zelfredzaamheid en handen uit de mouwen steken mentaliteit zouden ook veel kunnen bijdragen aan het oplossen van die kleine zandweg- en trenzen-probleempjes. Gelukkig zijn er buurten in Paramaribo en elders waar bewoners werkelijk de handen ineen hebben geslagen en in actie zijn gekomen. En, dat is een steuntje in de rug voor het regeerteam en zeker voor OW en haar bewindsman.
PK
