“Een fatoe breken in de stad is zelf een dure grap”, zeggen enkele MULO- leerlingen tijdens een gesprek met Dagblad Suriname. “Als je naar de stad gaat moet je met je eigen stroop en brood lopen, anders ga je met een open mond en grote ogen kijken. Vroeger kon je nog met SRD 100 een burger kopen, lekkers, ijsje en de bus betalen, maar nu stelt het bijna niets voor”, zegt een leerling. “Lekker eten compleet is al bij de SRD 200, bus heen en terug is al SRD 40 en met lekkers en een ijsje erbij komt er dan nog een SRD 100 bovenop, je gaat dus genoeg op zak moeten hebben.”
Vele leerlingen en studenten hielden ervan om in het centrum te hangen na de school. Het werd zo druk, dat enkele winkeliers erover moesten klagen natuurlijk en besloten werd, dat er net maar enkele studenten een winkel binnen mogen.
Cup schaafijs in prijs gestegen van zo’n SRD 5 naar SRD 35
Andelcio, student, is en met zijn groep aan het lopen is in het centrum, geeft aan dat hij vroeger vaak schaafijs gewend was te kopen. “Ik betaalde toen nog voor een cup schaafijs SRD 5 daarna werd het SRD 7.50, het werd na een tijd SRD 15 en na de Corona-pandemie is het nu SRD 35 geworden. Je gaat goedkopere ertussen vinden, maar de smaken verschillen. En als je iets lekkers lust ga je nu niet willen experimenteren bij anderen. Hoe je al met weinig geld op zak loopt. Nu kunnen wij slechts water kopen en dat is zelfs tussen de SRD 10 en SRD 15 te verkrijgen, dus alles is duur. Onze ouders hebben het al moeilijk met zoveel uitgaven en om nog te vragen voor ontspanning na de school gaat het een hele gedoe worden”, zegt Andelcio.
“Als ik mijn ouders vraag om geld om te ontspannen in het centrum wordt mij de hele 10 geboden uitgelegd. Soms zit ik zelf te twijfelen of ik die grap moet maken om het te vragen dan wordt het een heel avontuur in verhaalvorm”, zegt een vriend van Andelcio. “Je hoort ten eerste dat je gelijk naar huis moet en dat je een andere dag moet kiezen om te wandelen en nog veel meer. Ik begrijp het, maar zolang je met je vrienden bent ga je vanzelf in een andere sfeer. Ik vind het wel jammer dat alles zo duur is geworden en daarom begrijp ik mijn ouders als zij me zeggen, dat ik niet aan veel uitgaven moet denken. Aan mijn schooldingen wordt al genoeg uitgegeven. Ik moet maar sparen en zoals mijn ouders het hebben gezegd, een geschikte dag kiezen om eens iets in de stad te doen.”
Een burger die schaafijs verkoopt die gewend was veel studenten te hebben als klanten, geeft aan dat hij zijn prijzen moest verhogen. “Stroop, ijs en enkele andere dingen zijn nu heel erg duur. Die cup en andere benodigde dingen voor de verkoop zijn nu ook duur geworden, dus ik ga mijn prijzen moeten verhogen om niet te verliezen. Voor de leerlingen heb ik een speciale prijs, maar over het algemeen kan ik niets meer doen.”
Een andere man die ook meedoet met de verkoop van schaafijs zegt dat hij zijn ijs duur moet kopen en ook voor de leveringskosten duur moet betalen. “Alles is letterlijk duur bij het starten van de verkoop en ook aan het eind. Ik zit in de meeste gevallen ook nog met de spullen, maar een verandering daar aan brengen kan ik niet meer, ik heb ook genoeg schade geleden en nu denk ik alleen aan geld maken. Ik hoop dat men wat aan de prijzen kan doen over het algemeen, want op zo’n manier maakt het ons leven zuur als hosselaars of als hardwerkenden.”
TM
