Het wordt steeds duidelijk uit onze regionale ratings, dat Suriname er erg slecht aan toe is. We hebben het eerder gehad over de conclusies van de ECLAC, de Economische Commissie voor Latijns Amerika en het Caribisch Gebied van de Verenigde Naties. Het is mogelijk dat landen een moeilijke tijd hebben, maar er moet uitzicht zijn op herstel. Dat uitzicht moet niet afhangen van toevalligheden, maar van gericht en specifieke maatregelen. In Suriname is er geen uitzicht op herstel en herstel zou kunnen afhangen van toekomstige onzekere gebeurtenissen die zouden kunnen plaatsvinden.
De Surinaamse economie wordt gedraaid op hoop van zegen. De Surinaamse economie is niet meer aan de praat te krijgen. Dat is ondanks alle natuurlijke hulpbronnen en relatief positieve klimatologische en geologische omstandigheden en het ontbreken van gewapende conflicten. Wanneer heb je een onbestuurbaar land en een vastgelopen economie, terwijl er een overvloed is aan natuurlijke hulpbronnen, er politieke stabiliteit en vrede is in het land en klimatologische omstandigheden gunstig zijn? Dat komt wanneer er sprake is van slecht bestuur, althans wanneer een regering de capaciteit niet beschikt en het inzicht niet heeft hoe een economie te laten functioneren…met als achtergrond de afspraken (klimaat, milieu, sociaal etcetera) waaraan wij gebonden zijn als Staat en de economische kansen voor het land.
De economie zal niet lopen als de regering de experts niet heeft om haar te adviseren of… als de regering de adviezen om de economische groei te boosten wel krijgt maar het niet kan of wil uitvoeren. Als de regering niet kan, dan hebben we het over een kabinet van de president en de vicepresident en ministeries als BIBIS, EZ, TCT, LVV en NH die kansen aan zich voorbij laten gaan en investeerders wegjagen naar bijvoorbeeld Guyana. Dan kan het zijn, dat er een zwaar capaciteitsgebrek is bij deze onderdelen van de overheid, maar het kan ook dat de capaciteit er is, maar niet wordt ingezet vanwege politiek wantrouwen. Het kan ook dat de capaciteit er is, maar dat er geen specifiek beleid is ontwikkeld, er wordt dus steeds in algemene termen gesproken, uit het hoofd, zoals in DNA door de ministers van NH, TCT en LVV. Maar, het kan ook dat de onderdelen van deze eenheden in de regering de economische ontwikkeling (indirect) niet willen. Dan is er dus sprake van een sabotage van de Surinaamse economie, in het voordeel van een paar ondernemers en bedrijven. We kennen in Suriname openlijk dwarsbomen van invetseringen door belangengroepen die politiek ook infiltreren zoals het lijkt te zijn bij een groep genaamd de FSA in de agrarische sector. We kennen in Suriname het systeem waarbij complete geheimzinnigheid en gebrek aan transparantie is over de sponsors van de verschillende politieke partijen.
Maar, we stellen ons voor dat wanneer ondernemers kapitaal investeren in politieke campagnes, men zekere verwachtingen heeft. Deze verwachtingen kunnen leiden tot uiteindelijk de sabotage van economische projecten en investeringen. Een teken van sabotage kan zijn wanneer het bekend is dat er welwillende investeerders zijn, de plannen ergens op een ministerie liggen, maar de minister over deze plannen geen besluiten neemt, alles op zijn bureau laat liggen zonder een besluit te nemen en bijvoorbeeld vaak op reis is. Dat is een mooie tactiek om investeerders die zullen concurreren met vrienden uit te schakelen… of om investeringsideeen bezet te houden voor vrienden voor wanneer ze zin hebben. Want, liever hebben we vrienden dan vreemden die met mooie business ideeën rijk worden in ons land.
We exploreren in het algemeen, omdat het voor het publiek en de media onbekend en vreemd is waarom in een land als Suriname, steeds wordt aangegeven dat investeerders aan de deur kloppen, maar er is 0,0% aan investeringen. We hebben voorbeelden uit de vorige regeerperiode, toen werd beweerd dat iedereen die vanuit het Kabinet van de President investeerders bracht voor uiteindelijke beslissing door de president of ministers, procenten en commissie eiste. Het geval van de Surinaamse ambassadrice in India kwam openlijk in het nieuws, dat zij procenten eiste van een investeerder, ten nadele onder andere van de SVB. Maar, het kan ook dat het land politiek van buiten wordt geïsoleerd, zodat dat leidt tot val van een regering, eventueel na sociale onlusten. Daarvan zou in Suriname geen sprake kunnen zijn, tenzij subtiel de isolatie wordt ingezet om bijvoorbeeld grondgebied van Suriname in te pikken of economische activiteiten in het land te ontplooien.
We schrijven dit alles vanwege een andere publicatie van de ECLAC van de VN. Het betreft een vooruitzicht van de economische perspectieven in de regio Latijns Amerika en Caribisch Gebied. Ten tijde van het maken van de projecties had Suriname een vaccinatiegraad minder dan het regionaal gemiddelde en waren we in de onderste regionen. Ook de economische groeicijfers van Suriname behoorde tot de allerlaagsten in de regio. Onze ratings zijn het slechtst. Dit wil ook zeggen dat investeerders zullen wegblijven. De beloofde foreign direct investments blijven uit. Er zouden 150-200 projecten zijn, waar zijn deze dan? Er zijn steeds mislukte projecten met ‘vehikels’ en ‘fresh capital’, begrippen die niet geplaatsts kunnen worden, omdat die bij Bloomberg en CNN onbekend zijn, dus bij de gemiddelde burger ook. De druk zal op de minister van International Business hoog worden, tot nu toe was hij niet in staat te handelen. De kritiek op de minister is, dat hij geen kennis van zaken/business aan de dag legt. Nu zijn ook twijfel over zijn diplomaten kennis gezien zijn falen in de case Jeruzalem. De president zou het gedeelte van de FDI onder zijn kabinet kunnen brengen, als de capaciteit, weerbaarheid tegen infiltratie en de integriteit daar aanwezig is. Want oplichters glippen in het systeem en dan komt er een affaire erbij. De grootste tegenstander van de investeerder is de staat zelf op dit moment. Over Dubai is er ook geen beeld en geen geluid, terwijl Guyana duidelijke overeenkomsten heeft gesloten.
Tot nu is alles mislukt als tijdens de regeringen Bouterse. Zowel hij als de huidige hebben het over de rij van investeerders zonder concreet te worden. Er zijn nog twee jaren te gaan. Het IMF loopt tot 2024, dus er zal nog meer pijn te verwachten zijn de komende 2 jaar.
