Kind- en jeugdpsycholoog Juljo Cruden zegt in een reactie tegenover Dagblad Suriname, dat er geen groot wetenschappelijk onderzoek in Suriname is gedaan om te kunnen stellen of er wel of geen toename is op het gebied van cyberpesten.
“Dat is jammer, want door onderzoek komen er data en van daaruit komen goede interventies. Onderzoek kost op zich wel wat, maar misschien is het tijd dat we ook daarin gaan investeren als land. Wat ik wel kan zeggen is, dat cyberpesten vaker voorkomt dan wij denken. Niet altijd staan we erbij stil dat we anderen (onbewust) aan het (cyber)pesten zijn.” Cruden zegt verder, dat mobbing veel voorkomt op social media. Bij mobbing keert een groep mensen zich tegen één persoon.
Wie maakt zich het meest schuldig aan cyberpesten?
Op de vraag wie zich het meest schuldig maakt aan cyberpesten, jongeren of ouderen, antwoordt Cruden, dat hij eigenlijk niet naar het onderscheid wil kijken, omdat het in de realiteit wat complexer is. “Jongeren gebruiken sociale platformen wat meer dan ouderen of zijn vaker actiever erop, maar dan kunnen we weer zeggen van waar heeft die jongere het gedrag of wordt die zelf gepest door ouders? Gezien pesten het probleem is zou ik het durven te houden op wij mensen, jong of volwassen, maken ons schuldig aan cyberpesten soms onbewust, maar vaak genoeg zijn de acties bewust en zelf doordacht.”
Waarom gaat men over tot cyberpesten?
Cruden geeft aan, dat pesten doelgerichte intimidatie en vernedering bevat. Het gaat om het machtsverschil tussen de dader en het slachtoffer. “Een pester is vaak fysiek sterker of sociaal prominenter die zijn/haar macht misbruikt/gebruikt om iemand anders te bedreigen, vernederen of verkleinen.” Verder geeft hij aan, dat pesters koud en calculerend zijn en een gebrek hebben aan empathie. Zij gebruiken dwingende strategieën om het gedrag van anderen te domineren en beheersen. Ook hebben pesters vaak een dominante positie gekregen binnen hun vriendengroep die zij graag willen behouden. Volgens hem hebben de meeste pesters ook zelf een minderwaardigheidscomplex of zijn eens ook slachtoffer geweest van een andere pester. De psycholoog stelt, dat dit alles ook relevant is als er wordt gekeken naar cyberpesten, alleen denkt hij dat het met cyberpesten wat ingewikkelder is.
“Bij traditioneel pesten krijgen de pesters vaak negatieve feedback in de zin dat omstanders de pester vaak niet leuk vinden, maar wel aan zijn kant staan om hun eigen sociale status, reputatie en fysieke veiligheid te beschermen. Via een sociaal platform gaat het meer om populariteit, meedoen met een trend en ik ben bang dat daar het stukje bewustzijn dat je ook bezig bent te pesten weg valt. Bij traditioneel pesten houden we onze mond meestal en zeggen we niets, maar we helpen niet graag mee met pesten. Op sociale platformen helpen we pesten en we onderhouden de status van de pester door te sharen, te liken of te commenten, dus het onderhouden van het gedrag gaat veel makkelijker.”
Hoe kun je cyberpesten tegen gaan?
De psycholoog geeft aan, dat velen niet weten wat cyberpesten is, hoe het eruit ziet en wat de gevolgen kunnen zijn. Die informatie moet dus bijgebracht worden op school, maar ook thuis. Verder stelt hij dat men goed moet nadenken over hetgeen ze op social media posten. “Regel je privé instellingen goed en in geval iemand je lastig valt/pest, de blokkeer optie niet vergeten. Ouders moeten dit gesprek ook met hun kinderen hebben. Gezien cyberpesten heel snel verspreid en voor altijd op het net kan blijven is het ook handig om te werken aan de veerkracht van een individu zelf. Dat brengt ons naar doelgerichte interventies. Dan denken we aan trainingen zoals sociale informatie leren verwerken, sociale probleemoplossing, emotioneel begrip, communicatie en zelfcontrole voor jongeren en ook oudertrainingen voor ouders hoe hun kinderen te helpen.”
Cruden is verder van mening, dat het onderwijs een zeer belangrijke rol kan spelen. Daarbij kan gedacht worden aan een gehele schoolinterventie gericht op alle leerlingen, hun ouders en iedereen binnen de school. “Gezien we ervan uit kunnen gaan dat pesten een systematisch sociaal probleem is en dat een oplossing zoeken een collectieve verantwoordelijkheid is, moeten we misschien gaan denken richting veranderen van de gehele schoolcultuur. Daarbij gaat het om vroegtijdig signaleren en protocollen”, aldus Cruden.
SK
