Het kind van nu staat aan zoveel verleiding bloot en is daarom onbeschermd. Kinderen doen graag het gedrag van leeftijdsgenoten uit het buitenland na, ze willen zich identificeren met een groep. Ze denken dan dat ze modern bezig zijn. Ouders hebben het moeilijk.
De ouder van toen had de opvoeding van haar kind nog in eigen hand. De ouder besliste wanneer het touw strak aan te trekken en wanneer het te vieren. Echter toen het kind zoveel vrijheid in de schoot geworpen kreeg, ging het mis. Het kind kon die vrijheid niet aan en de kindertelefoon gaf de ouder de genadeslag. Een ouder mocht voortaan haar kind voeden maar niet opvoeden. Materiele dingen namen de plaats in van een knuffel en kwaliteitstijd. Het kind luisterde niet of weinig meer naar de ouder. Het gevolg was dat de ouders het kind niet meer aankonden. Plots besliste het kind hoe laat het thuis kwam, met welke vrienden het omging, wanneer het seksueel actief was. Het gros van de ouders gaf de strijd op. Vele kinderen werden uit huis geplaatst omdat de ouders ze niet meer aankonden. Jonge kinderen stopten zich vol met alcohol (comazuipen) drugs, XTC, lachgas en het nieuwste der nieuwste is spacecake. Kortom het Nederlandse kind lag en ligt in puin.
Het journaal verhaalt geregeld dat de leeftijd van kinderen in het criminele circuit steeds jonger wordt, dat de geestelijke problemen steeds groter worden dat er niet genoeg opvangtehuizen zijn om jonge kinderen met fysieke of psychische problemen op te vangen, dat er niet genoeg geld is om de hulp te realiseren en dat de hulp aan het kind te traag verloopt. De jeugd kost Nederland handenvol geld. Men zegt vaak dat de jeugd de toekomst is. Kunt u zich een toekomst met deze zieke jeugd voorstellen?
Er komen steeds meer migranten naar Nederland met hun eigen cultuur en eigen leefgewoonten. Deze kinderen zijn gewend aan een heel andere, meestal strengere, opvoeding. Als ze dan plotseling vrijheid in de schoot geworpen krijgen, worden ze in het diepe gegooid. Het gevolg is dat hun gedrag vele malen erger wordt dan dat van het Nederlandse kind. Ouders die hun kind bij aankomst nog in de hand hadden, moeten machteloos toekijken hoe hun kind afglijdt.
Een kind dat is opgevoed met een corrigerende tik, weet gewoon dat vader of moeder hem een tik kan geven als hij zich misdraagt. Het weten alleen is al voldoende. Moeder hoeft hem slechts met een bepaalde blik aan te kijken, dan weet het kind al dat hij moet dimmen. Dan hoeft de tik niet eens meer uitgedeeld te worden. De ouder heeft overwicht op haar kind en kan het daarom in goede banen leiden. Een Nederlands kind daarentegen weet dat zijn ouder hem geen tik mag geven en zegt doodleuk: “Je mag me niet slaan.” Met deze woorden laat het kind zien dat zijn ouder niets in te brengen heeft. De ouder verliest het overwicht. Lang leve de vrijheid voor het kind!
Het blijkt steeds weer dat ouders niet weten waar hun jonge kind uithangt en wat het uitspookt. Een groepje jongens had in de buurt flink wat vernielingen aangericht. Toen de moeder hierop werd aangesproken, zei ze: “ze vervelen zich, er is hier in de buurt niet veel voor ze te doen.” Deze moeder verzon niet alleen excuses voor het vandalistische gedrag van haar kind, maar ze verwachtte ook dat de staat bezigheden in de buurt voor haar kind zou creëren. Een Surinaamse moeder daarentegen, had haar kind gestraft voor de aangerichte vernielingen en hem de rommel laten opruimen en de schade laten vergoeden. Die heeft duidelijk nog de opvoeding van haar kind in eigen hand. Deze ouder weet dat neen zeggen tegen je kind, hem corrigeren, een daad van liefde is. Geen kind is gelijk aan de ander. Het ene kind heeft die tik niet nodig, terwijl een ander kind het zonder die tik niet redt.
Ik hou mijn hart vast voor de Surinaamse jeugd. Sociale media brengt dit gedrag van de Nederlandse jeugd in de Surinaamse huiskamer. Is de Surinaamse ouder sterk genoeg om haar kind hiertegen te beschermen?
Is onze jeugd sterk genoeg om niet mee te gaan in deze negatieve flow?
Nederland heeft het geld om deze zieke jeugd op te vangen, maar Suriname heeft noch het geld, noch de deskundigheid om probleemkinderen op te vangen. We kunnen slechts bidden en hopen dat onze jeugd dit bespaard zal blijven. Een ouder stopt 100% in de opvoeding van haar kind maar de omgeving zal altijd op de loer liggen om er voor 200 % aan te trekken. Alleen het kind waarin die 100% van zijn opvoeding diep verankerd zit, zal de verleiding van de omgeving het hoofd kunnen bieden.
Hou er altijd rekening mee dat je kind bewust of onbewust let op het gedrag van zijn ouder en de woorden hoort die je uitspreekt. Laat je niet afschrikken als het kind zegt dat zij je haat. Als je nooit door je kind bent gehaat, ben je nooit een ouder geweest. Een bloedband tussen ouder en kind is er automatisch. Maar pas als het je lukt om de band van respect te realiseren, kan je zeggen dat je kind goed is opgevoed. Ouders blijf alert! Bescherm je kind!
“It is easier to build strong children than to repair broken men.”
Josta Vaseur
