De gezelligheid, de spanning, de hoop, de druk en heisa rond de verkiezingen van 25 mei 2020 zijn lang voorbij. Het was twee jaren terug net als nu, een regenachtige dag. Suriname ging naar de stembus. Er was veel onduidelijkheid voorafgaand. De Covid-19 pandemie was toen nog vrijwel geheel beteugeld. Toch was het gebruik van hand sanitizers al verplicht.
De verkiezingen gingen tussen de grootste rivalen Chan Santokhi, destijds de voorzitter van de VHP, en de voormalige president Desi Bouterse van de NDP. Door de dreiging van het Covid-19 virus waren er in de aanloop geen grote massameetings, zoals bekend in de samenleving.
De focus was vooral op conventionele media, social media en kleine buurtvergaderingen en road-shows.
Een bericht van Dagblad Suriname pakte de sfeer helemaal op:
“De rijen bij de stembureaus waren heel lang. Kiezers werden in de gelegenheid gesteld om simultaan te stemmen. Een kiezer gaf aan dat hij een half uur moest wachten. Op OS Tammenga was het een andere situatie. In de felle zon van 12 uur moesten mensen urenlang wachten om te stemmen. Een kiezer stelde dat hij 2 uren moest wachten om te stemmen. Buiten was het een gezellige situatie op vele locatie. Werkers van verschillende partijen konden elkaar ook wel vinden. De centrale boodschap was: We zijn uiteindelijk Surinamers.”
Inmiddels heeft ons land een andere regering. De sfeer, de verwachtingen en het gevoel van hoop zijn zo goed als helemaal uitgedoofd.
Vandaag, woensdag 25 mei, houdt de regering een persconferentie. De gewone burger echter trekt zich inmiddels weinig daarvan aan.
