Rapporten met veelal schokkende conclusies in lades ministeries verdwenen
Al jaren kaarten Assembleeleden het gebruik van kwik door kleinschalige goudzoekers aan en de gevolgen daarvan voor het milieu en de gezondheid van inheemsen en marrons in het binnenland. En, desondanks wordt nog steeds niets ondernomen tegen dat gebruik. Goudzoekers worden niet gesteund, gemotiveerd, gestimuleerd om over te stoppen van kwik op milieuvriendelijke goudwinnings methodes. Acties door bijvoorbeeld leger en politie om op goudvelden kwik op te sporen en in beslag te nemen en gebruikers ervan te beboeten blijven achterwege.
Ook de afgelopen dagen was kwik weer aanwezig in de vergaderzaal van De Nationale Assemblee tijdens de begrotingsbehandeling. En weer openbaarde zich het gênante gebrek aan kennis over kwikgebruik en de gevolgen ervan bij Assembleeleden en ook bij de minister van Ruimtelijke Ordening en Milieu, Silvano Tjong-Ahin. Niemand blijkt zelfs ook maar enige kennis te hebben van de vele onderzoeken van internationale en lokale deskundigen naar kwikgebruik en de gevolgen. Niemand blijkt enig benul te hebben van de vele rapporten die de afgelopen jaren zijn uitgebracht met de meest schokkende uitkomsten, resultaten.
Overzicht van onderzoeken
Vanaf 1998 zijn er verschillende onderzoeken uitgevoerd naar kwikverontreiniging en –vergiftiging in Suriname. De redactie van Dagblad Suriname besteedt in twee uitgebreide artikelen aandacht aan een aantal verschenen onderzoeksrapporten inzake kwikgebruik in de kleinschalige goudwinning en de gevolgen ervan voor de gezondheid van binnenlandbewoners en het milieu.
1997/98
In 1997/98 werd een OAS-project (Organisatie van Amerikaanse Staten) uitgevoerd door onder andere de Geologische Mijnbouwkundige Dienst te Paramaribo. In Brokopondo, Langatabiki, Lawarivier/Benzdoro, Tapanahonirivier/Sarakreek en Nyun Jacobkondre/Pompu Kampu werden urine- of haarmonsters genomen van goudzoekers, medewerkers van goudshops en van lokale bewoners. Ook werden vis-, sediment- en watermonsters genomen en de waterkwaliteit werd gemeten van de Marowijne-, Lawa-, Tapanahoni-, Suriname- en Saramaccarivier. Het water in alle rivieren bevatte hogere kwikconcentraties dan voorgeschreven door de norm voor aquatisch leven.
1998
Harold Pollack en anderen voerden in 1998 onderzoek uit naar kwikcontaminatie in zowel Paramaribo als in gebieden in het binnenland. Tijdens deze studie werden haar- en urinemonsters van arbeiders, zwangere vrouwen, vrouwen en kinderen genomen. Ook werden vismonsters (herbivoren en carnivoren) verzameld en gemeten op kwikconcentratie. Het onderzoek toonde aan, dat van de eenenzeventig onderzochte goudzoekers het merendeel een kwikconcentratie had die twee- tot viermaal hoger was dan de norm die door de Wereldgezondheidsorganisatie, WHO, is vastgesteld. Kinderen in de dorpen Drietabiki/Drietabbetje en Kwakoegron, maar ook zwangere vrouwen in Kwakoegron, hadden de hoogste kwikpercentages. Het gemiddelde bij de kinderen te Drietabiki/Drietabbetje en Kwakoegron was zelfs 1,9 tot 2,6 maal hoger dan de gemiddelde referentiewaarde voor een niet aan kwik blootgestelde populatie. Te Drietabiki/Drietabbetje, Kwakoegron en Stoelmanseiland werden de hoogste kwikconcentraties gevonden in een groep kinderen.
2004
Dan was er nog een in juli 2004 uitgebracht rapport van de cultureel-antropologe dr. Marieke Heemskerk. In opdracht van het Wereld Natuur Fonds leidde zij tussen oktober 2003 en april 2004 een onderzoek naar de marronpercepties van de kleinschalige goudwinning en de effecten van het mijnen. Een van de conclusies uit dat rapport was, dat in een aantal dorpen in het binnenland, waar in de nabijheid goud wordt gewonnen, de bewoners niets of nauwelijks iets wisten over symptomen van kwikvergiftiging. Ook wisten ze niet dat vissen met kwik vergiftigd kunnen zijn. De inheemsen wisten dat ze bezorgd zouden moeten zijn, maar niet waarom. Het onderzoek werd uitgevoerd in Moitaki en Drietabbetje aan de Tapanahonirivier (Selakreek mijnbouwgebied), Gran Santi en Moifina aan de Lawarivier en omliggende goudzoekerskampen in het Benzdorpgebied, in Nason, Betel, Langatabbetje en Sneysikondre in het Nassau Gebergte en in Nieuw Koffiekamp en Balingsula in Brokopondo.
Aanleiding voor het onderzoek was bezorgdheid van nationale en internationale milieu- en gezondheidsorganisaties en de regering over de gevolgen van de kleinschalige goudwinning voor zowel het milieu als de mens. Heemskerk vond dat de resultaten van het onderzoek de basis moesten worden voor een informatiecampagne en dat zij gebruikt moesten gaan worden voor overheidsbeleid om de negatieve gevolgen van de kleinschalige goudwinning aan te pakken. Daarnaast zouden positieve gevolgen gestimuleerd moeten worden.
Volgens Heemskerk moesten de gegevens uit het onderzoek behalve een basis voor een infocampagne zijn, ook gebruikt gaan worden voor beleid tegen de negatieve gevolgen van de goudwinning en het stimuleren van de positieve gevolgen (een verzekerd inkomen voor de goudzoekers en hun gezinnen, werkgelegenheid, stimuleren van de economie van lokale dorpsgemeenschappen, door bijvoorbeeld het opzetten van winkels). Maar, met de resultaten van dit onderzoek lijkt ogenschijnlijk niets te zijn gebeurd.
2005
In 2005 verrichtte Gwendolyn Landburg van het Milieu Departement van de Nationale Zoologische Collectie Suriname/Centrum voor Milieuonderzoek (Anton de Kom Universiteit) een studie naar de waterkwaliteit in de Nickerierivier ter hoogte van de Blanche Marievallen, de Falawatrakreek, de Adampadakreek en de Coppenamerivier beneden de Sidon Krutu-soela. Ook toen bleek het kwikgehalte in het water boven de norm. In dit onderzoek werden ook de kwikgehaltes in roofvissen geanalyseerd. In de Nickerierivier, het Centraal Suriname Natuurreservaat, de Blanche Marievallen, de Adampadakreek en de Coppenamerivier werden vissoorten met een hoog kwikgehalte aangetroffen.
2007
In 2007 verscheen het WWF-rapport (Wereld Natuur Fonds) ‘Mercury pollution in the Greenstone Belt’. Het uitgevoerde onderzoek toonde aan dat in haarmonsters van de bewoners van het Pusugrunu gebied een te hoge concentratie van kwik werd aangetroffen.
In deel 2 het opmerkelijke verhaal en de onderzoeken van de Amerikanen Daniel Peplow en Sarah Augustine, vooral onder Wayana’s, tussen 2007 en 2010. Onderzoekers die de autoriteiten liever zagen gaan dan komen……
PK
