Spiritualiteit kan over het algemeen worden gezien als het adopteren van een levenswijze conform de richtlijnen van de geestelijke wijsheden, die het ego-bewustzijn van de mens geleidelijk aan zuivert tot een goddelijk bewustzijn.
Economie aan de andere kant is een sociale (gedrags)wetenschap, die zich bezighoudt met de menselijke behoeftebevrediging. De economie bestudeert de keuzes die mensen maken bij de productie, consumptie en distributie van schaarse goederen en diensten. Hoe gaan spiritualiteit en economie dan samen?
Vanuit de schoolbanken hebben we over het algemeen geleerd dat economie vaak gaat over vraag en aanbod naar diverse goederen en diensten met meestal winstmaximalisatie als hoofddoel. In de meeste economische theorieën voert rationaliteit de boventoon in plaats van spiritualiteit. Enkele waardevolle en verhandelbare commodities in de wereld zijn bijvoorbeeld goud, olie en gas. In de spiritualiteit echter is de meest waardevolle commodity tijd. Wanneer je namelijk tijd spendeert in dit leven krijg je het nooit meer terug, maar wanneer je geld spendeert kan je dat alsnog terugverdienen. De mens creëert eigenlijk zelf waarde aan een product of dienst op basis van zijn bewustzijnsniveau. Een waarde transactie behoort eigenlijk een liefdevolle uitwisseling van energie te zijn, waarmee we onze waardering voor elkaars goederen en diensten uitdrukken.
Naar mijn mening zou de toegang tot gezond drinkwater en voedsel, huisvesting, educatie, arbeidsmogelijkheden, gezondheidszorg en veiligheid de hoogste economische prioriteit moeten genieten in elke samenleving, zodat de mensen zich stabieler kunnen concentreren om ook geestelijk rijkdom te vergaren buiten hun dagelijkse plichten en werkzaamheden. Competenties zoals een professionele achtergrond of een waslijst aan erkende diploma’s zijn natuurlijk niet onbelangrijk, maar een zuiver verruimd bewustzijn speelt een sleutelrol in het succesvol kunnen uitvoeren van de menselijke plichten in welke discipline dan ook.
We evolueren, langzaam maar zeker, van een materiële-economie naar een spirituele economie. Een economie waar we werkelijk dienstbaar zullen zijn naar elkaar toe, waar we als overheid, entrepreneurs en economen onze hebzucht beter kunnen managen en niet meer vragen dan we daadwerkelijk nodig hebben, een economie met liefde als leidraad in plaats van enkel winstmaximalisatie, een economie waar we ons eigen belang minimaliseren en het collectief belang maximaliseren, een economie waar er harmonie is tussen winst, mens en moeder Aarde. Werkelijke ontwikkeling komt niet door enkel wetenschappelijke kennis op te doen, maar manifesteert zich pas wanneer de mens gezuiverd raakt door spirituele kennis en realisaties. Dan zal het karakter en persoonlijkheid van de mens permanent transformeren en leiden tot werkelijk succes op alle gebieden. Spirituele educatie zuivert het hart van de economie en is een must voor het nastreven naar geluk en welvaart voor elke samenleving. Dit is helaas nog in onvoldoende mate aanwezig in ons huidig educatiesysteem.
“Educating the mind without educating the heart is no education at all’’ -Aristoteles-
Reguillo Hira
