De 1 mei–dag is ontstaan uit de overwinning van de werkende klasse in Europa en Noord-Amerika medio de 19 e eeuw bij de opkomst van de Industriële revolutie. Rond de tachtiger jaren van die eeuw werd 1 mei, Dag van de Arbeid, internationaal geproclameerd ter bevestiging van de 8-urige werkdag. Wrokoman Dey’ als bekend in de volksmond, is sindsdien een verworvenheid geworden en wordt meer in de schijnwerpers gebracht van bezinningsdag. Terecht ook! Het is een strijd die overwonnen is en stand zal blijven houden voor de arbeidersklasse in de hele wereld.
Arbeid is een voorname bron van welzijn en welvaart voor eenieder. Dat de 1 mei geschiedenis in de Republiek Suriname ernst is, getuige de regelingen die wettelijk zijn vastgelegd in onder andere hoofdstuk 5, in de afdelingen 1 tot en met 7 van onze Grondwet. Zo heeft de staat op zich genomen om omstandigheden in orde te hebben, waardoor de werkende klasse zich optimaal kan ontplooien om zich te bevredigen in haar basisbehoeften. De grondwetgever is zelfs veel verder gegaan door te bepalen, dat werken een plicht is, welke hand in hand samengaat met het recht op werk voor een ieder binnen ons grondgebied. De Grondwetgever veroordeelt onder andere discriminatie bij beloning van werknemers en bepaalt tegelijk dat de werkomstandigheid en werkruimten menswaardig, veilig en gezond moeten zijn.
In Suriname is er vrijheid om vakverenigingen op te richten ten behoeve van werknemers- of werkgeversorganisaties, waarbij hun rechten en plichten tevens onderhevig zijn aan wettelijke bepalingen.
Suriname heeft overlegorganen in het leven geroepen, ter ondersteuning van de staatszorg, aangaande arbeidsaangelegenheden. Het betreft instituten, waarin onder andere de vakvereniging en vakcentrales, werkgevers en werknemersorganisaties zitting hebben. Hierbij zijn te noemen; de Sociaal Economische Raad en het Tripartiet overlegorgaan.
Het arbeidsveld in Suriname, maakt de laatste maanden onrustige tijden mee. Dit alles heeft haar weerklank in de onverbiddelijke Covid-19 pandemie gedurende de afgelopen 2 jaren. Vele bedrijven zijn jammer genoeg over de kop gegaan, met alle nare gevolgen voor de betrokken arbeiders en hun gezinnen. De Covid-19 pandemie heeft tevens vele levens geëist, dwars door alle lagen van de bevolking.
De partij BEP is van oordeel, dat het Surinaamse volk en in het bijzonder de werkende klasse het enorm moeilijk heeft. Vooral de arbeiders, landbouwers en planters die vallende onder de lage inkomensklasse. Deze zware tijden worden voornamelijk veroorzaakt door de hoge wisselkoersen, die haar vertaalslag heeft in de hoge prijzen van levensonderhoud in de winkels. Het is een catastrofe voor de werkende klasse met lage inkomens, maar ook zeker voor de armsten onder de Surinaamse bevolking om dagelijks de eindjes aan elkaar te knopen. Het is geen gemakkelijke tijd voor het leven van alledag in Suriname.
De afgelopen weken wordt ons achterland ook nog geconfronteerd met extreem hoge waterstanden, waarbij haast alle dorpen in de districten Sipaliwini, Marowijne en grote delen van Brokopondo onder water zijn gelopen. Complete kostgrondjes en de verbouwde gewassen van de lokale bevolking zijn verloren gegaan. Gelukkig zijn er geen doden te betreuren. Het medeleven van de partij BEP gaat uit naar alle getroffenen van voornoemde districten. Landbouwers en planters in de districten Nickerie en Saramacca en alle overige districten.
Deze 1 mei-dag is een dag van bezinning, over het algemeen voor de werkende klasse, maar zeer zeker ook alle huisvrouwen en huismannen en overige Surinamers. Geeft u niet op, maar blijf werken aan herstel. Wij komen met z’n allen er wel zeker eruit.
De BEP roept van hieruit de regering op om haar plicht te vervullen en de bevolking in zware nood bij te staan met raad en daad over het gehele grondgebied.
BEP Mediacommissie
