Sepora Stedenburg (46) laat in gesprek met Dagblad Suriname weten vanwaar zij de inspiratie en motivatie gekregen heeft om zich in te zetten voor de bewoners van Brokopondo.
“Ik was een meisje van ongeveer 9 jaar, toen de binnenlandse oorlog in 1985 plaatsvond. Ik zat in de vijfde klas, die periode vergeet ik nooit meer. Ik woonde toen in het dorp Klaaskreek, wij waren als familie genoodzaakt te verhuizen naar Pokigron bij mijn oom, omdat het daar nog leefbaar was, totdat men ons ook daar kwam beschieten.”
“Ik raakte 2 jaar achter en in 1987 besloten mijn ouders om mij in het Kinderhuis Saron te plaatsen, om mijn studie te vervolgen. En het is aardig gelukt, was wel niet makkelijk om mij snel aan te passen, vooral vanwege het feit dat ik voor het eerst ver weg van mijn familie moest blijven. Toen ik in het kinderhuis woonde, heb ik mij altijd voorgenomen om mijn uiterste best te doen om mij goed te ontwikkelen, zodat ik terug kon naar mijn district om mee te helpen aan de verdere ontwikkeling van het district Brokopondo. Ik besloot in 2012 terug te gaan naar Klaaskreek.”
“In Klaaskreek ben ik begonnen met kinderwerk, omdat er nauwelijks wat voor de kinderen te beleven was naast het naar school gaan. Ik zat in de Community Communicators CC van Rosebel Gold Mines van ressort Klaaskreek en heb mede helpen realiseren, dat het dorp een speeltuin gedoneerd kreeg door het bedrijf.”
“Door middel van georganiseerde kindermiddagen op het Bënastrand probeerde ik de kinderen hun talenten te ontdekken, zodat ik later erop kon inspelen. Maar, jammer genoeg werd mij gevraagd mijn ondersteuning te geven op het commissariaat, waar nogal wat kader ontbrak. Hierdoor is dat gedeelte niet door gegaan. Maar, samen met de stichting Duurzame Ontwikkeling Brokopondo, DOB. van Orsine Walden, zullen wij dat weer oppakken.”
“Momenteel ben ik bezig met een training van het ministerie van Regionale Ontwikkeling en Sport ROS afdeling DAOB (directoraat Agrarische Ontwikkeling Binnenland), om te komen tot het professioneel schrijven van projectvoorstellen. Hiermede zal ik de bewoners kunnen helpen om ook in de toekomst in aanmerking te kunnen komen voor financiële ondersteuning voor hun ondernemingen. Want dat is een groot probleem in het binnenland, vanwege gebrek aan deskundigen.”
“Vanuit mijn werk op het commissariaat doe ik mijn best de mensen, in het bijzonder de kleine ondernemers, op de hoogte te stellen over de verschillende activiteiten in het district. Voor de kleine ondernemers probeer ik trainingen verzorgd te krijgen, zodat ze gericht kunnen werken om beter te verdienen.”
“Tenslotte geef ik mee aan de Surinaamse gemeenschap, vergeet nooit vanwaar je komt. Zorg ervoor dat je altijd wat terug doet voor je land of district, waar jij vandaan komt. Heb liefde en respect voor je land en medeburger.”
“Laten wij tezamen de handen in elkaar slaan om iets beters van onszelf te maken, dat zal leiden tot de verdere ontwikkeling van ons mooi land Suriname. Stilstaan is geen optie. Laat je scholen door middel van trainingen te volgen. Educatie is niet goedkoop, maar wel duurzaam. Je zult de vruchten zeker van plukken zoals ik”, aldus Sepora Stedenburg.
IS
