Mensen klagen graag. De recentste klaagzang uit de samenleving is dat er te veel volgauto’s zijn voor bewindslieden. Men vraagt zich af of de hoge kosten wel verantwoord zijn in deze crisistijd. Is deze gang van zaken wettelijk vastgelegd tijdens de vorige regering of is dit iets van de huidige regering? Is het de bedoeling dat deze dure auto’s later voor een prikkie worden gekocht door bewindslieden? Is er werkelijk bescherming nodig voor al die bewindslieden? De samenleving heeft duidelijk behoefte aan antwoorden.
Of het officieel is vastgelegd welke bewindslieden recht hebben op een auto, waarom ze er recht op hebben en tot welke prijs men mag gaan voor de aanschaf, is voor velen onduidelijk. Zolang het volledige verhaal hierover niet wordt blootgelegd, zullen de verwijten te horen zijn en vooral worden gevoed door mensen die een stok zoeken om de hond te slaan. Men zal blijven gissen, mopperen en verwijten. Enkelen gingen zelfs zo ver in hun speculaties dat ze zonder enig bewijs beweerden, dat de bewindslieden niet bezuinigen, terwijl ze dat wel van het volk verlangen. Zo’n roddel komt uit een mond maar is snel uit vele monden te horen. Mensen die altijd denken dat ze gelijk hebben, staan nu eenmaal direct klaar om degenen, die ze als fout beschouwen, te veroordelen In plaats van dit gemopper te laten voortsudderen, zou de afdeling communicatie tekst en uitleg kunnen geven aan het volk zodat deze verwijten voorgoed het zwijgen kunnen worden opgelegd.
Mensen kijken en zijn geïrriteerd en teleurgesteld over hetgeen ze zien, trekken conclusies, oordelen en spuien verwijten. One mistake is all they see. Kijken en teleurgesteld zijn, is begrijpelijk, maar juist omdat men de reden en feiten niet kent, is het raadzaam om nog niet te oordelen. Waarom al oordelen als het slechts een waarneming is? Jammer genoeg hebben de meeste mensen geen interesse in het antwoord op de vraag ‘waarom men zo handelt of heeft gehandeld.’ Ze hebben alleen de behoefte om te pronken met hun vorm van gerechtigheid. Ze vinden het heerlijk om aanklager, jury en rechter tegelijk te zijn.
Er circuleren op dit moment nog twee onderwerpen rond in het roddelcircuit, namelijk de visvergunningskwestie en de brief over seksuele intimidatie bij de Hakrinbank. Niemand weet hoe het precies zit, daarom wordt er onderzoek naar gedaan. Jammer genoeg willen enkelen de uitslag van het onderzoek niet afwachten. Men kiest liever voor de weg van verwijten en opruiing via de media. Er wordt een versneld onderzoek geëist voor de Hakrinbank-kwestie. Men vraagt dus om een voorkeursbehandeling. Alleen als er sprake is van een levensbedreigende situatie, kan het OM een verzoek tot voorkeursbehandeling in overweging nemen.
In ieder oordeel die je uitspreekt, zit een les verborgen voor jezelf. Zelfs als na onderzoek blijkt dat de verwijten gegrond zijn, zou jij jezelf moeten afvragen, op welke manier je het verwijt hebt gebracht: ging je mee in de flow van horen zeggen en napraten of was je op zoek naar een stok om te slaan of handelde je uit empathie? Ik denk dat het volk meer respect zal hebben voor een klager die zich met compassie opstelt. Er zal eerder corrigerend worden opgetreden als de klager zich adviserend en hulpvaardig opstelt in plaats van verwijtend.
Mensen complimenteren graag goed gedrag, maar staan ook direct klaar met verwijten als handelingen hun goedkeuring niet kunnen wegdragen. Adviseren en hulp bieden kost net zoveel energie. Waarom dan niet kiezen voor de rol van bemiddelaar en helper. Degene die in jouw ogen verkeerd bezig is, kan als een spiegel voor jou fungeren en het ligt aan jou om zelf de lessen en levenswijsheid uit deze spiegels te halen. If you feel you are right all the time, you will feel lonesome after some time.”
Mensen voelen zich vaak goed in dat korte moment van verwijten en oordelen. Echter om je goed te blijven voelen, heb je steeds weer nieuwe voeding, dus verwijten, nodig.
Het lijkt alsof je met woorden vecht tegen de ander. De realiteit is echter dat je vecht tegen jezelf. Je kunt kiezen tussen blijven verwijten of daarmee stoppen en hulp bieden. Dit is geen gemakkelijke keuze, het vraagt om zelfreflectie, moed en een sterke wil. Don’t judge someone because he sins differently than you.
Beste mensen, het is goed om oplettend en kritisch te zijn, handelingen waar je niet achter kan staan, aan te kaarten. Maar doe het vanuit compassie en liefde voor je land en niet om te pesten of scoren. Probeer niet te oordelen en te veroordelen, maar de rol te vervullen van bemiddelaar en wees een mens die foutief gedrag corrigeert in plaats van verwijt. Ik denk dat de samenleving meer gebaat is bij correctie dan bij het van de daken schreeuwen van verwijten. Verwijten en veroordelen, is kiezen voor de gemakkelijkste weg. Any fool can criticize, condemn and complain, but it takes character and self-control to be understanding.
Houd altijd in gedachten dat je slechts de naam van de dader kent maar niet zijn verhaal waarom hij zo handelt. Je denkt gezien of gehoord te hebben wat hij heeft gedaan, maar weet niet wat hij heeft meegemaakt of wat hem zo heeft laten handelen. Wie weet, kom je dan tot een heel andere conclusie als je het juiste verhaal voorgeschoteld krijgt.
“The pessimist complains about the winds. The optimist expects it to change. The realist adjusts the sails.”
Josta Vaseur
