Stichting Single Mother Project Suriname heeft op 9 april ongeveer 600 pakjes maandverband verstrekt aan vrouwen en meisjes. In de leeftijd van 9 tot 17 jaar zijn er ongeveer 175 pakjes verstrekt en vanaf 18 jaar naar boven ongeveer 400 pakjes. In zo’n pakje zat maandverband van drie verschillende soorten kwaliteit, een A-, B- en C-kwaliteit.
Praten over de menstruatie nog steeds een taboe
De voorzitster van Stichting Single Mother Project Suriname, Judith Faerber, zegt in een reactie tegenover Dagblad Suriname, dat praten over de menstruatie nog steeds een taboe is in Suriname. Maar, dat geldt volgens haar niet alleen voor Suriname. “Wereldwijd is praten over de menstruatie een taboe. Vandaar dat je menstruatiearmoede hebt. Kon men gemakkelijk erover praten, dan kon men gemakkelijk naar iemand toe stappen en vragen naar menstruatieproducten.” Als men geen menstruatieproducten kan kopen wordt dat gezien als een schande, zegt Faerber.
Volgens Faerber praat men dus niet graag over dit onderwerp, dat is ook te merken aan hoe er met menstruatie wordt omgegaan in verschillende culturen. Ook komt zelfdiscriminatie van vrouwen erbij kijken. Maar, wanneer het om een extreem geval gaat, zoals de situatie waarin we ons nu bevinden, waaronder de economische crisis, dan hebben mensen geen andere keuze dan erom te vragen.
Voeding kiezen boven menstruatieproducten
“In een economische crisis moet je weten, dat wanneer mensen een beetje geld hebben, ze het besteden aan het kopen van voeding. Ze gaan keuzes moeten maken, want ze moeten eten, de kinderen moeten eten en dan gaan ze kiezen voor voeding. Dat zorgt dus ervoor, dat ze geen menstruatieproducten kunnen kopen. Heel noodgedwongen hebben zij mij benadert. De organisatie biedt dit (menstruatieproducten) aan en zo privé mogelijk. De vrouwen/meisjes voelen zich beschermd door de stichting.” Als dat niet het geval was, dan zouden vrouwen het moeilijk vinden om bij de stichting langs te komen, zegt Faerber. Echter zijn er nog mensen die zich schamen ervoor.
Gevolgen menstruatiearmoede
Op dit moment wil de stichting zoveel mogelijk vrouwen en meisjes helpen, omdat ze beseft, dat wanneer een vrouw geen menstruatieproducten kan kopen, ze bijvoorbeeld niet naar het werk zal kunnen gaan. Zo’n vrouw blijft dan thuis en de situatie wordt erger, stelt Faerber.
Menstruatiearmoede wil zeggen, dat vrouwen/meisjes niet in staat zijn om menstruatieproducten te kopen. “Of ze hebben het wel kunnen kopen, maar onvoldoende. Daarbij kan gedacht worden aan het delen van maandverband met anderen in het gezin. Of het zou kunnen dat zo’n vrouw/meisje een maandverband te lang gebruikt. “Wij willen dat voorkomen”, aldus Faerber.
Ook wanneer meisjes niet in staat zijn om menstruatieproducten te kopen, ontstaat een soort ongelijke situatie met andere meisjes die wel in staat zijn om het te kopen. Meisjes gaan dan niet naar school en ze kunnen dan ook niet meedoen met wat dan ook in de maatschappij, zoals sport, geeft Faerber aan. Dat zorgt dus ook voor een onzeker gevoel. “Maar. als er een organisatie bestaat waar ze langs kunnen komen, zoals Stichting Single Mother Project Suriname, dan betekent het al een verlichting voor ze. Daarnaast willen we met ons project ervoor zorgen dat er voldoende geld overblijft, zodat dat ze meer voeding kunnen kopen.”
Hoe kan menstruatiearmoede aangepakt worden?
Faerber geeft ook aan, dat menstruatiearmoede op verschillende manieren aanpakt kan worden, zoals het verstrekken van gratis menstruatieproducten aan sociaal zwakkeren, zoals de stichting dat doet. Ook moet er volgens haar een wetgeving komen dat maanverband betaalbaar wordt. Zij stelt voor dat er in de toekomst ook menstruatieproducten op recept verkrijgbaar moeten zijn. Maar, ook dat er op alle scholen een box komt met maandverband, waardoor het makkelijk bereikbaar is voor meisjes.
SK
