De VHP startte op 1 april met een actie om een pakket van levensmiddelen tegen lagere prijzen aan de samenleving aan te bieden dan waarvoor ze in de supermarkt worden aangeboden. Alsof dat niet voldoende is, vindt de verkoop slechts in het VHP-partijcentrum plaats.
Ondertussen gaan ook beelden rond van de voorzitter van de ABOP, tevens vicepresident, die gratis pakketten uitdeelt in Moengo. De levensmiddelen zouden rechtstreeks van de importeur aan de VHP zijn verschaft; de ABOP blijft in het duister hierover. De grote vraag die rijst is, waarom de president, die tevens VHP-voorzitter is, EN de vicepresident, die tevens voorzitter van de ABOP is, niet gezamenlijk in staat zijn om met een daadkrachtig regeerbeleid de levensmiddelen landelijk in elke wijk en straat goedkoop aan te bieden? De PALU is van mening dat de regeringspartijen VHP en ABOP zichzelf hiermee een brevet van onvermogen geven. Het volk wordt hiermee tot bedelaars van “aardappelen en uien” gemaakt.
Partijpolitieke stank
Ondertussen hangt rondom de hele actie een partij politieke stank. Volgens de woordvoerder van de regering en de woordvoerder van de VHP zouden sponsoren uit de importeurswereld deze levensmiddelen ter beschikking hebben gesteld. Dan rijst de volgende vraag, namelijk wat krijgen de sponsoren in ruil hiervoor terug van de president cq de VHP en/of de Vice-President cq de ABOP? Want dit hebben we ook gezien onder de vorige regering met importeurs als Chotelal die ook goedkope interventie dollars toebedeeld kregen en miljoenen winst maakten in een korte tijd.
Afhankelijk denken
En ook de NDP, tijdens de vorige regering, was gestart met zo een actie van goedkoop pakketten van levensmiddelen die te koop werden aangeboden slechts via de partij structuren. Bestuursleden van buurtorganisaties, tempels, mandirs, moskeeen, voetbalverenigingen, en andere organisaties kregen ruzie onderling wie de pakketten mochten verkopen en wie niet. Waarom begrijpen opeenvolgende beleidsmakers niet dat het volk hiermee verder verdeeld, verzwakt en afhankelijk wordt gemaakt? Erger nog, deze acties maken het volk in hun denken tot bedelaars van politieke partijen. De PALU vraagt zich af of dit opzet of pure onkunde is? Want hoe dan ook, het blijft een sprekend voorbeeld van patronage uit de “oude politieke” trukendoos. Een benadering die slechts past in de koloniale tijd.
Concurrentie binnen coalitie
Ondertussen is de andere regeringspartij ABOP naar buiten gekomen met een persbericht dat zij pakketten met levensmiddelen verdelen onder het volk. In hoogst eigen persoon laat de vicepresident, tevens voorzitter van ABOP, beelden rondgaan hoe in Moengo pakketten worden uitgeladen om te verdelen. Pakketten zouden volgens de ABOP niet verkocht moeten worden aan een volk dat armoede lijdt. Het lijkt wel een concurrentiestrijd welke regeringspartner het sterkste is in patronage politiek. Ook de ABOP heeft kennelijk geen oog voor duurzame oplossingen van het armoedevraagstuk door een samenhangend regeerbeleid.
Armoede vraagstuk oplossen
De PALU vindt dat wij ons land niet zullen kunnen ontwikkelen wanneer we ons volk een bedelaarsmentaliteit opdringen. Volgens de PALU moeten politieke partijen die deel zijn van de regering beleid maken en problemen als het armoedevraagstuk oplossen. Pakketten, of ze verkocht worden of verdeeld, zijn slechts symptoombestrijding en doen meer kwaad dan goed. Arme gezinnen moeten geïdentificeerd worden en rechtstreeks ondersteund worden door het gehele land. De rest van de samenleving moet de gelegenheid krijgen om een goede, eerlijke boterham te verdienen. En in het scheppen van die werkgelegenheid en meer mogelijkheden tot productie, daarin schiet de regering juist ernstig tekort.
Secretariaat Massa Communicatie en PR
