Om Robin Raveles (Dobru) in verband met zijn geboortedag op 29 maart te memoreren werden door enkelen van zijn tijdgenoten herinneringen opgehaald: “De Dobru-stichting houdt het gedachtegoed van de schrijver, dichtende politicus levend. Hij die schrijft blijft voor eeuwig bestaan. Zijn geboortedag 29 maart 1935 wordt herdacht. Aan de dag van zijn overlijden (17 november 1983) wordt geen aandacht besteed.”
Revolutionair moraal
“Ik denk dat het geluk is geweest, dat ik armoede aan den lijve heb gevoeld. Dat ik uit eigen ervaring weet, hoe mensonwaardig het leven op de erven in Paramaribo is. Het spijt mij geen bal, dat ik als arme jongen ben opgegroeid. Ik wil niet materieel, maar geestelijk rijk zijn. Als ik een rijke geest, een hoogstaand revolutionair moraal kan hebben, zal ik gelukkig zijn”, aldus politicus Robin Raveles in 1978. Lang voordat de sergeanten naar de macht grepen, predikte RR al revolutie.
Burgeroorlog
Vanaf de afschaffing van de slavernij kwam er een creoolse volksbeweging op gang. In 1891 kwam het tot een uitbarsting tijdens gouverneur Jonkheer Meester De Savornin Lohman. Het land verkeerde op de rand van een burgeroorlog. Tijdens De Kom was het nationalisme weer iets verder. De Baas in Eigenhuis beweging ontstond. De bijdrage van Pengel in dit bewustwordingsproces is onuitwisbaar.
Koloniaaljuk
In 1962 brak de PNR door, die net als de NPS nationalistisch ingesteld was. Zowel Pengel als Bruma wilden af van het koloniale juk. De PNR droeg in belangrijke mate bij tot de opstanden van 1969 en 1973 en de totstandkoming van de onafhankelijkheid.
Roeping volbracht
Dat de PNR na de onafhankelijkheid in een impasse geraakt is deels te wijten aan historisch omstandigheden. De partij heeft in haar begindagen te kampen gehad een sterke tegenstander, Pengel, een man die geen oppositie duldde. Pengel heeft in Bruma een groot gevaar gezien, omdat Bruma viste onder de creoolse kiezers. Hij heeft Bruma daarom vanaf het begin fel bestreden. De PNR werd als een verzameling linkse rakkers, communisten van ogriman-, onderwereld partij afgeschilderd.
Piek
Het nationalisme bereikte de hoogste piek rond de onafhankelijkheid. Na deze climax versplinterde het nationalistisch blok van de PNR. De neergang werd versneld toen Bruma het voorzitterschap neerlegde na de verpletterende verkiezingsnederlaag in 1977. Kort voor de verkiezingen was PNR uit de Nationale Partij Kombinatie gestapt en de verkiezingen zelfstandig ingegaan.
Falende leider
Als een partij faalt dan is het de leiding die faalt. Het ego van Bruma kon het niet verkroppen dat het volk hem op duidelijke wijze had afgewezen. De ramp was volkomen toen er bovendien een paleisrevolutie uitbrak. Bruma werd in de verdediging gedrukt. Het was de eerste en laatste keer dat dat hij daarmee in zijn partij geconfronteerd werd. Hij ruimde het veld meteen. Trok zich terug uit de actieve politiek, maar bleef achter de schermen aan de touwtjes trekken.
Eerste fase
Met zijn terugtreden uit de partijpolitiek viel het doek definitief voor de PNR. Een paleisrevolutie deed het bolwerk in elkaar storten. Over het plotseling aftreden van Bruma als voorzitter van de partij haalde waarnemend voorzitter Dubru aan: “Dat is een kwestie die hij zelf moet formuleren. Na zich dertig jaar lang te hebben gegeven aan de openbare zaak, dacht hij, dat het tijd was om over te dragen, zodat andere mensen hun stempel kunnen drukken in de tweede fase die de strijd ingaat. De eerste fase was de uitroeping van de republiek.”
Nieuwe doelen
“Ik bekijk de zaak helemaal vanuit het punt dat bereikt moet worden. De partij kan verschillende kanten op. De PNR ziet een belangrijk deel van haar taak volbracht nu de republiek een feit is. Er breekt nu een nieuwe tijd aan. Er zullen nieuwe doelen aangewezen worden. Afhankelijk hiervan zal de voorzitter aangewezen worden.”
De opvolging
“Gedurende maanden werd er gesproken over hoe het aftreden van Bruma op te vangen. De opvolging zou afhangen van de te formuleren partijlijn. Zou er bij wijze van spreken voor guerrilla worden gekozen, dan zijn Derby en Dobru kandidaten. Wordt er gekozen voor culturele en nationale bewustwording, dan neemt Dobru de centrale plaats in. Als de nadruk op de vakbeweging komt te liggen dan maken vooral Fred Derby en Harold Rusland kans. Wordt het een iets meer naar rechts dan treedt Eddy Hoost op de voorgrond. Maar er komt ongetwijfeld een goede leider. Hij zal wel niet zo sterk zijn als Bruma”, tot zover Dobru.
Handgemeen
De vakbondsvleugel met Frederik Derby als sterke man was bewust van haar gewicht binnen de partij. Er broeide al lang verzet tegen de autoritaire leider Bruma. De onvrede over de alleenheerschappij en het drammerig karakter van Bruma werd sterker door de teleurstellende verkiezingsuitslag.
Tijdens de PNR-paleisrevolutie profileerden Dobru en Derby zich als mogelijke opvolgers van Bruma. De strijd leidde tot handgemeen. Om Derby en zijn volgelingen de toegang tot het PNR-gebouw te verhinderen verschansten aanhangers van Dobru zich met stenen en stokken in het PNR-hoofdkwartier.
Machtsstrijd
Dobru: “Ik ben erg ideologisch. Ik heb geen menselijke voorkeur. Er is geen machtsstrijd binnen de PNR. Zulke dingen bestaan niet in onze partij. Iemand die een coup zou proberen te plegen, reduceert zijn kansen meteen tot nul. Wij hebben een partijlijn en iedereen houdt zich daaraan.”
Trouw
De gewapende machtsovername van de militairen bracht Bruma weer in het machtscentrum. Raveles bleef trouw aan zijn revolutionaire filosofie. Zijn klassenstrijd werd voortgezet. Hij kneep een oogje dicht voor de uitspattingen van de revolutie. Het doel heiligt de middelen.
HD
