Enkele burgers geven in gesprek met de redactie van Dagblad Suriname aan, dat het met de dag erger aan het worden is in het land. “Alles wordt duurder en wij halen de stress en frustraties op ons door elkaar uit te buiten”, zegt Furgal. Hij is een alleenstaande vader en zegt dat er dagelijks een verschil te zien is bij de verkoop.
“Je gaat vandaag de stad is of bij een standhouder en hoort oieder keer een andere prijs. Je hebt enkele dagen waarop je een redelijke prijs wordt aangeboden, maar van de ene op andere dag zie dat de prijs is verdubbeld. Waar gaan wij naar toe? Van groenten en fruit tot lichaamsverzorgingsproducten Wie gaat nu voor een hoop mandarijn SRD 150 betalen? Wij leven in een dure tijd, maar moeten wij elkaar zo belazeren?”, vraagt Furgal zich af.
Een vrouw zegt, dat zij het ook mee heeft gemaakt. Zelfs bij vleessoorten is alles met de pijl omhoog. Die doks die ik nog voor SRD 100 kocht is nu tussen de SRD 500 en bijna 700 geworden. Wat gebeurt er nu eigenlijk? Over kwiekwie is ook weinig te zeggen, overal is het duur, per stuk wordt het SRD 80. En als je dan met een gezin van zes woont en die twee keer per dag eet, moet je dus SRD 950 neer tellen voor zo een luxe maaltijd of je grijpt je buik, als je toch wil voelen hoe het is om luxe te eten. Ook bij enkele vruchtensoorten zijn de prijzen geklommen. Sinas kan je nog voor een hoop SRD 35 vinden, maar voor ananas al veel meer. ik weet helemaal niet wat er gaat gebeuren.”
“Arpiet geeft aan, dat zij ook niet meer weet wat zij klaar moet maken. “Al die eerste hulp bestaan er niet meer, van sardien naar ei. Een bos klaroen werd zaterdag nog bij een standhouder voor SRD 50 verkocht en bij anderen nog voor SRD 35, maar het is duur man. De dingen die je voor SRD 5 kocht heb je nu voor veel meer, ik vraag me af of die geïmporteerd worden, van welk land. Ik denk dat ze dollard hanteren en dan weer verkopen. Kan toch niet! Ik hoop echt dat men een beetje anders gaat denken. Zo kunnen wij niet met elkaar omgaan. Wij moeten samen werken en een beter morgen opbouwen, het gaat niet alleen om ons als volwassenen, maar de kleintjes, dus de generatie van morgen, lijden er onder”, aldus Arpiet.
TM
