Voor de komst van het coronavirus genoten senioren burgers van activiteiten en evenementen. Er waren toch vaak sportdagen met senioren burgers, etentjes, traktaties of sportlessen of naar de dansschool gaan, maar nu is het stil. Enkele senioren burgers geven aan dat zij zelf moeten komen met ideetjes hoe zij de dag zonder stress door moeten brengen of toch een kleine kick moeten bedenken.
Henry, die gewend was te dammen en op de vrijdag of zaterdag naar damevenementen ging, geeft aan dat hij het nu thuis alleen doet. De vrienden die hij heeft leren kennen zijn er, maar komen niet te vaak. “Wij houden soms onze eigen borrelavond, maar voor de rest probeer ik nog even te lopen in de buurt en zo ook bij iemand zitten voor een uur of twee voor een tori.” Henry geeft ook aan, dat hij wel die leuke momenten mist. “Je was toen in een spanning en je had zo ook meer kans andere mensen te leren kennen. Als oude man alleen zijn is het wel rustig, maar er is een gemis. Die afleiding was een grote dagvulling”, aldus Henry.
Susan zegt, dat zij enkele dagen in de week traint met een kleine groep. “Je kan niet alleen over straat gaan, want overal is er gevaar. Je kan ook niet langs de Waterkant gaan, noch in je eigen omgeving. Een oude persoon als ik kan geen karate slaan dus ze gaan gemakkelijk er vandoor kunnen gaan. Op de dagen waarop ik niet train, ben ik thuis in de tuin bezig of koekjes aan het bakken voor de verkoop. De kinderen in de buurt hebben zo vaak iets lekkers. Als het geen kokoskoekjes zijn is, dan zijn het schuimpjes, maïzenakoekjes, pindakoek of cake soorten. Ook zijn er dagen waarop de kinderen van ijsjes kunnen genieten.”
Susan geeft verder aan, dat zij het niet om geld doet, maar dat zij de kinderen op een of andere manier kan laten genieten. In het begin werd het uit haar eigen zak gedaan, maar door de situatie is het moeilijk geworden. “Door de dingen te verkopen kan ik de spullen weer kopen om meer lekkers te maken, dus het is een win-win. Maar, ik word op zo een manier bezig gehouden.”
Wim, die ook vaak aan het chillen was met zijn vrienden, stelt dat hij nu op zijn manier ontspant. “Hoe wij de grote risicofactoren waren, is onze groep ook klein geworden. Twee van mijn vrienden hebben het niet gehaald en de ander is naar Nederland vertrokken, voorgoed dus, nu zijn wij met z’n drieën in Suriname. De andere vrienden hebben vaak bezoek van hun kinderen en kleinkinderen en ik ga vaak naar mijn ontspanningsplek. Vaak genoeg ga je mij in een gokwinkel vinden. Ik zoek die tjoekoe ook nog steeds. Met die AOV kan ik niet veel doen. Ik hoop wel dat er toch nog leuke dingen georganiseerd kunnen worden, want op zo’n manier stress je wel. Door thuis te zitten en bijvoorbeeld mensen om je heen te hebben die je leven nog zuurder maken”, zegt Wim.
“Wij als ouderen willen en missen die ontspanning. Niet omdat wij ouder aan het worden zijn betekent het dat wij uitgeleefd zijn. Het leven gaat door en wij kunnen op zo een manier ook meer meemaken.”
TM
