Sinds de invasie van Rusland in Oekraïne hebben wij allemaal gezien en gemerkt dat haast alle prijzen internationaal zijn gestegen. Vooralsnog willen wij het hebben over de stijging van de olie prijzen. Rusland behoort tot de derde grootste olie producerend land ter wereld. Door de invasie hebben voornamelijk de Europese landen, die lid zijn van de Europese Unie (EU) en de Verenigde Staten van Amerika op verschillende fronten een boycot uitgesproken tegen producten en diensten vanuit Rusland. Ten aanzien van olie hebben de VS besloten de olie import uit Rusland totaal stop te zetten. Middels deze boycot gepaard met sancties vanuit de overheden en particulieren hoopt men de Russische economie op hun knieën te krijgen, waardoor ze niet instaat zal zijn haar militair apparaat als ook de invasie te bekostigen.
Oorlog voeren kost veel geld en gaat van ieders landsbegroting.
De olie prijzen daalden in 2018 tijdens de handelsruzie tussen de VS en China naar $42.53 per vat en een ongekende daling in 2020 naar $16.94 door Covid. Dit toen de wereld economie stil kwam te liggen. Heden zien wij door de Russische invasie een ongekende stijging naar US$. 125,75 met thans een mogelijke evenwichtsprijs van US$. 100 per vat.
Door de sancties en de angst die er is ontstaan in de wereld is er een tekort ontstaan van ruim 3 miljoen vaten per dag op de wereldmarkt. De VS en de EU landen hebben haastig een beroep gedaan op bevriende olie naties om hun productie op te voeren welke ook niet in een oogwenk gebeurt.
De kunst van de Surinaamse regering
De Surinaamse regering ontvangt voor olie relatief weinig invoerrechten ten opzichte van andere landen. De landen hebben hoge invoerrechten welke hun begroting substantieel aanvult voor het uitvoeren van hun beleidsprogramma’s. De regering van ons heeft een heffing van 5 en 10% respectievelijk voor gasoline en diesel. Verder heeft ze nog 2 % aan statistiek op de CIF waarde.
Uit Caricom lidlanden zijn er geen heffingen. Verder heeft men de opcenten van wat bekend is als goverment take.
Bekend is dat de goverment take gereduceerd is tot nul, wat met zich heeft meegebracht dat de benzineprijs laag is gehouden, maar de staat ook niets verdiend. Binnen een maand zijn de prijzen internationaal gestegen van US$65 dollar per vat naar nu US$100 dollar. Een ongekende stijging in minder dan een maand.
Wat wij ook zien is dat de regering ongelofelijk, maar toch waar in staat is geweest de pompprijs relatief laag te houden, waar die in principe veel hoger zou moeten liggen. Het is ook bekend dat de prijzen achteraf worden door berekend en niet is uitgesloten dat de verhoging als nog komt.
De regering kan dit alleen doen, naar ons inziens, als ze haar volledige eigen inkomsten opgeeft, met andere woorden ze verdient haast en of niets meer aan olie inkomsten.
Men wil uiteraard de economie, die al verziekt is, niet verder doen laten afglijden, echter als de tendens in de wereld langer zal houden, lijkt het haast onmogelijk om de prijs welke nu aan de pomp wordt gevraagd te kunnen hand haven. De olie importerende maatschappijen worden in US dollar betaald en de eigen deviezen fonds zal leeg lopen, daar de aanvulling hiervan er gewoon niet is.
Bij een sterke verhoging zal de gebrekkige productie nog meer in gedrang komen net als de ontevredenheid bij de burgers die er nu al is in ruime mate.
Een ondankbare taak die de regering wel gaat moeten uitvoeren, daar er geen keus zal zijn en gebalanceerd moet worden tussen de aankomende politieke consequenties. De oplossing ligt er niet direct bij de hand, daar alles wat men wil ondernemen een fase moet doorlopen voor er enig profijt inzicht is.
De samenleving zal geduld gevraagd worden, maar die zal ze echter niet hebben. Simpel daar er veel is beloofd en de vooruitzichten somber zijn gesteld. Ook anderen die mogelijk denken het beter te kunnen doen hebben tot op heden geen oplossingen aangedragen, dan alleen maar schuldvragen stellen. Suriname is tot stilstand gekomen.
F. Williams
