Tanja Lieuw-A-Soe, voorzitster van de Federatie van Surinaamse Agrariërs (FSA), laat in een reactie op de wet Nationaal Ontwikkelingsfonds Agribusiness (NOFA) weten, dat NOFA vanuit FSA is ontsproten. “We hebben een tastbare bijdrage geleverd”, zegt Lieuw-A-Soe. Een van de zaken is het aandragen van ervaringen van de landbouwers. Lieuw-A-Soe is blij met de wet.
“Van alle acties die regeringen na regeringen hebben genomen is NOFA voor mij de meest tastbare actie om de verdiencapaciteit van Suriname te vergroten.” Lieuw-A-Soe noemt in het bijzonder de landbouwsector die Suriname zal moeten helpen aan financiële middelen.
Zij noemt NOFA een begin. Een goede uitvoer van de wet zal nodig zijn. Lieuw-A-Soe noemt de mogelijkheid van een hechte relatie tussen overheid en private sector, public private partnership, maar merkt op dat de overheid daar nog niet echt in gelooft. “Wij geloven erin om de private sector veel meer te betrekken en dat wij misschien zelfs als co-piloot kunnen meedoen in de ‘driver seat’.” Volgens de FSA-voorzitster zal het betrekken van de mensen vanuit het veld de kans op slagen van NOFA aanzienlijk vergroten. “Want wij weten, dat dit onze enige strohalm is, maar wanneer het wordt gestopt in een bureaucratische molen waar wij niets over te zeggen hebben, zal men ons wel wanneer het gefaald heeft vertellen dat zij NOFA voor ons hebben opgezet”, klinkt Lieuw-A-Soe fel.
Zij wijst op het belang van het hebben van ‘mede ownership’, medezeggenschap en medeverantwoordelijkheid. “We moeten leren samenwerken om dit soort instituten van de grond te krijgen.” Het NOFA zal de financieringsmogelijkheden voor de sector moeten helpen vergroten. Boeren, vooral de startende, hebben meestal grote moeite met de forse rentetarieven.
Lieuw-A-Soe wijst erop, dat de kansen voor iedereen gelijk moeten zijn. Zij stelt, dat het goed is dat er nu een fonds is, maar dat het ook van belang is dat de overheid uitzet in welke gewassen de productie zou kunnen worden verhoogd waardoor de waardeketen wordt ontwikkeld. Dit is de keten van activiteiten om een product succesvol op de markt te zetten. Wat volgens Lieuw-A-Soe tot nu toe teveel gebeurt is, dat mensen op gevoel kiezen welk product zij gaan verbouwen terwijl de behoefte nationaal dan wel internationaal heel erg kan verschillen.
RB
