Enkele schoenmakers zijn van gedachten veranderd en proberen toch wat te verdienen. Door het Covid-19-virus en ook de concurrentie zagen enkele schoenmakers het niet meer zitten. Enkelen van ze zijn intussen gestart met iets anders, terwijl anderen nog steeds zoeken naar een werk of een manier om wat te kunnen verdienen.
Luca die gewend was in het centrum te staan met zijn tafel en benodigdheden voor het repareren van schoenen geeft aan dat hij niet zo lang meer thuis kan zitten. “Het is al een jaar dat ik thuis zit en merk dat ik niet vooruit ga.” Door zijn leeftijd is het heel moeilijk een baan te vinden. “Ik ben 68 en ben de helft van mijn leven schoenmaker geweest, na het werken voor de overheid waar ik straten betegelde, was het maken van schoenen ook een bron van inkomsten, dus ik weet helemaal niet waar ik moet starten. Ik zou niet vorderen nu in de zon werkzaamheden te doen langs de straat of zo. Dus weet helemaal niet waar ik moet starten. Bussines was al zo slap toen, maar klanten had ik nog en ook nog mijn vaste klanten. Die bestaan grotendeels ook uit burgers van mijn leeftijd. Zij hechten meer waarde aan dingen die zij krijgen of hebben, zo ben ik ook, dus zodra er iets gedaan moet worden aan hun schoenen dan weten zij dat zij bij mij moeten zijn.”
“Door het virus werd het nog moeilijker. Het is al zo lang en zit maar thuis op mijn hoge droge. Na de degeruchten over de opheffing van de avondklok besloot ik weer te starten met het maken van schoenen. Ik ben precies een week na de aankondiging gestart, maar nu niet meer in het centrum maar op verschillende locaties. We gaan het nu een beetje anders doen, niet omdat ik op leeftijd ben moet ik maar rekening houden, maar ik moet ook kijken wat meer opties zijn of klanten kan brengen, zodat ik meer kan verdienen. Ook kunnen niet alle leeftijdsgenoten de stad in, dus op zo’n manier kom ik ze tegemoet.”
“Ik moest eigenlijk op mijn leeftijd niet werken, maar de situatie laat niets toe. Je kan ook niet genieten op je oude dag. Om te genieten heb je ook geld nodig en daarvoor moet ik dus werken. Ik hoop alleen, dat het nu toch beter gaat met mijn werk en nog kan voelen en weten wat genieten is op oudere leeftijd voor ik verder ga”, aldus Luca.
TM
