De regen die de afgelopen weken zowel in het binnenland als in de kustvlakte in steeds toenemende mate begint te vallen en naar verwachting in intensiteit ook zal toenemen, begint nu al voor het nodige ongerief te zorgen. Niet alleen zandwegen in de districten en het binnenland beginnen onbegaanbaar te worden, maar ook de verharde wegen in de verschillende buitenwijken van Paramaribo en daarbuiten worden er niet beter op.
Gaten in het wegdek die vorig jaar middels lapwerk zijn gedicht, beginnen nu weer open te breken en op andere plekken ontstaan er nieuwe. De combinatie van het regenwater en de verkeersintensiteit maakt dat de “potholes” niet alleen groter worden, maar ook gevaarlijk dieper worden.
Er ontstaan op vele plekken in de verschillende buitenwijken van Paramaribo en de districten hierdoor zeer verkeersonveilige situaties. Het is weggebruikers dezer dagen extra voorzichtigheid geboden op wegen die op sommige plekken onder plassen water liggen.
De diepe kuilen op het wegdek raken door het liggende water helemaal bedekt, en nietsvermoedende weggebruikers kunnen zo met hun voertuig erin raken met alle ernstige gevolgen voor zichzelf en andere medeweggebruikers. Met de regen die de komende tijden zal blijven aanhouden en qua intensiteit ook zal toenemen is het niet verwachtbaar dat er verbetering zal optreden in deze situatie. De situatie zal alleen maar erger worden.
Het ministerie van Openbare Werken zal toch een manier moeten bedenken om tenminste op de hoofd- en toegangswegen, waar er sprake is van grote verkeersintensiteit, de situatie veilig te houden voor de verkeersdeelnemers. In samenwerking van de ressort- en districtsraden zou er een spoedinventarisatie gemaakt kunnen worden van verkeersonveilige situaties in buurten en wijken. Waar wellicht door het bekende “gebrek aan middelen” de verkeersonveiligheid niet direct verholpen kan worden, zouden er voorzieningen kunnen worden getroffen om weggebruikers te waarschuwen voor onveilige situaties op de weg.
Burgers in wijken en buurten hoeven niet altijd richting de centrale overheid te kijken voor oplossingen, maar zouden hun lokale volksvertegenwoordigers (ressortraads- en districtsraadsleden) nu vaker wakker moeten schudden om acties te ondernemen. We leven in een tijd van ernstige crisis op alle gebieden. Op buurt-, wijk-, ressorts- en districtsniveau zouden er best veel meer initiatieven kunnen worden ondernomen om lokale problemen aan te pakken. Lokale gemeenschapszin moet meer aangewakkerd worden.
“If’ oeng soengoe, wi e soengoe samen!”, zei iemand laatst nog. Alleen door onderlinge solidariteit en samenwerking, te beginnen op buurt- en wijkniveau zullen wij deze moeilijke periode kunnen overbruggen.
SS
