Tijdens de Covid-19-pandemie hebben alle ondernemers wel hun marktaandeel zien slinken. Ook de handicrafters. Wilma Arupa, een verkoopster aan de Waterkant in Paramaribo, vertelt dat de afzet nog niet goed gaat.
“Wij als crafters zijn afhankelijk van toeristen, en dat is veel minder geworden. De lokale klanten zijn minder in handicraft geïnteresseerd.” Arupa merkt op, dat die waardering minder is in vergelijking met toeristen.
De crafters zijn vanaf de pandemie ook veel thuis gebleven door de voorzichtigheid om niet besmet te raken met het Coronavirus. “Dit zorgt ervoor dat het mooie van de Craftmarkt aan de Waterkant niet goed te zien is”. Arupa moedigt de crafters aan om terug te keren zodat voorbijgangers kunnen zien wat het aanbod is en dat de plaats wordt benut. De waardering wordt ook uitgedrukt in geld.
Veel mensen staan er niet bij stil dat het vaak om een keten gaat in de productie. Gevlochten manden behoren tot een speciale vaardigheid, omdat de meeste personen niet kunnen vlechten. Deze producten worden bij een vlechter ingekocht en vervolgens weder verkocht. “Het materiaal is van de Caminaliaan”, vertelt Arupa. De mand die zij laat zien kost SRD 500.
“Jongeren leren niet vlechten, ouderen gaan met hun kennis weg”, zegt ze verder. Op de geëtaleerde tafels zijn uiteenlopende producten te bewonderen, waaronder houtsnijwerk, een pijp, klederdrachten en op de handgemaakte slippers.
RB
