Ik fiets graag. Soms gaat dat fietsen gemakkelijk als ik wind mee heb. Maar er zijn ook momenten waarop het zwaar trappen is als ik tegen de wind in moet fietsen. Op een van die zware dagen met wind tegen, vloog een vrouw op een fiets me zo voorbij. Ik keek haar verbaasd na en vroeg me af waarom ik mijn longen uit mijn lijf moest trappen en zij moeiteloos kon doorfietsen. Achteraf bleek dat ik op een gewone fiets zwoegde en zij op een e-bike reed. Boos mompelde ik: “Dat is niet eerlijk!”
Een blik in onze samenleving laat zien dat het daar vaak ook niet eerlijk aan toegaat. Ik zie, figuurlijk gesproken, mensen die op een e-bike rijden, lekker licht trappen, maar ook mensen die zwaar tegen de wind in moeten trappen op een gewone fiets. Met andere woorden, de een knoopt met veel moeite de eindjes aan elkaar en de ander voelt haast niets van de economische crisis. En vaak zijn het juist de veroorzakers van die crisis, die moeiteloos door kunnen blijven fietsen op hun e-bike, omdat ze van tevoren hun rekeningen hebben gespekt. Op de vraag hoe we in zo’n oneerlijke situatie zijn beland, zal wel verschillend worden geantwoord. Meestal wijst het beschuldigende vingertje naar een ander.
De vraag waar we wel eensgezind antwoord op moeten geven, is ‘laten we de situatie zo of zullen we proberen daar verandering in te brengen?’ In elke samenleving is er verschil in levensstandaard tussen mensen. De een heeft meer geld te besteden dan de ander. We zullen tijdens het leven zo nu en dan te maken krijgen met wind, stormen en zelfs orkanen. Daar valt niet tegen te vechten. Wat we echter wel kunnen doen, is bepalen hoe we ermee omgaan. We kunnen staan toekijken hoe mensen tegen die harde wind in trappen waar enkelen zelfs omver worden geworpen. Maar we kunnen er ook voor zorgen dat elke landgenoot goed wordt gevoed zodat ze fysiek en psychisch gezond is en kracht kan ontwikkelen om het te kunnen opnemen tegen harde winden, stormen en orkanen.
Mensen die geen moeite doen om het tegen de wind op te nemen, gaan bedelen en stelen. Er zijn echter ook mensen die dagelijks strijd voeren om op eigen kracht die zware klim te volbrengen. Velen lukt het, maar voor enkelen is het te zwaar dus haken ze af. Ondanks afhaken, verdienen deze dappere mensen respect omdat ze het tenminste hebben geprobeerd. Aan elk een e-bike geven is geen optie daar mensen dan te afhankelijk worden en dat creëert geen gezonde samenleving. Er zijn ook mensen die, zonder enige inspanning op hun e-bike door het leven fietsen. Deze mensen denken dat ze niemand nodig hebben. Toch denk ik dat mensen in al deze situaties, een krachtbron nodig hebben. De mensen die stelen, kunnen worden gecorrigeerd en begeleid. Zij die het zwaar hebben, kunnen worden ondersteund en de mensen die denken niemand nodig te hebben, moeten leren dat ze op dit moment geluk hebben maar dat er misschien eens een moment kan komen waarop ze ook hulp zullen nodig hebben.
Als de krachten worden gebundeld, kan dat verlichting brengen voor elk individu, maar ook voor het hele land. Niemand hoeft er alleen voor te staan. We kunnen voor elkaar de bron zijn om kracht uit te putten. Een krachtbron die het mogelijk maakt om samen de zware klim te volbrengen maar ook samen te genieten van het resultaat. Strijd en rust momenten zullen er altijd zijn in ons leven maar het wordt zoveel gemakkelijker als we voor elkaar de krachtbron willen zijn.
Mijn oma wist het altijd zo mooi te zeggen: “haal een krofaja (kooltje) uit die koolpot en hij zal langzaam doven; maar blijft hij tussen de andere krofaja’s (kooltjes) liggen, dan zullen die ervoor zorgen dat hij zal blijven gloeien. Er zijn grote en kleine brokken krofaya (arm en rijk) samen in die koolpot (de samenleving). Een krofaya kan zich verbeelden de anderen niet nodig te hebben, dat hij in zijn eentje machtig genoeg is. Maar als hij zich afzondert, zal hij geen energie meer kunnen krijgen van die anderen en zal hij langzaam doven. Maar als hij in die koolpot blijft, lekker dicht bij elkaar dan zal de krachtbron sterker branden en daar hebben alle krofaja’s profijt van. Al die kooltjes hebben elkaar nodig om het vuur blijvend te laten branden.
Beste mensen mek wi tan bondroe, dan zal het trappen van die baisigrie, ook bij tegen wind voor iedereen licht zijn.
WAN (dobru)
Wan bon So meni wiwiri wan bon
Wan liba so meni kriki alla e`go na wan se
Wan ede so menie prakserie prakserie pe wan bun mu de`
Wan Gado so meni fasie foe anbegie ma wan papa
Wan Sranan so meni wiwirie so meni skin wan tongo wan pipel
Josta Vaseur
