Onlangs werd door het Nationaal Leger bekendgemaakt, dat zij de operatie Kuyake uitvoert in het westen van het land, Kabalebo-gebied, om het gebruik van kwik door (illegale) goudzoekers aan te pakken. Kwik dat terechtkomt in wateren zou een bedreiging vormen voor de rijstvelden in het district Nickerie, zo is het verhaal. Een op z’n zachtst gezegd curieuze operatie om meerdere redenen.
Dat nu tegen het gebruik van kwik wordt opgetreden uit vrees dat die stof via wateren de Nickeriaanse rijstvelden bereikt heeft er alle schijn van, dat economische gronden aan de basis van deze operatie liggen. Immers, rijst is een belangrijke bron van inkomsten voor velen, een belangrijk exportproduct en belangrijk als lokale voedselbron. En, de eventuele mogelijkheid dat water in en rond de rijstvelden verontreinigd zou kunnen worden of is door kwik, is natuurlijk een somber scenario voor de rijstboer. Toen de autoriteiten in kennis werden gesteld van de mogelijke kwik dreiging voor de rijstvelden is men zowaar meteen in actie gekomen. Maar, is dat handelen van de autoriteiten niet hypocriet met slechts eventuele financiële schade voor de rijstsector in gedachten?
Er is ook al vele jaren kwik in het oosten en zuidoosten
Waarom is het Nationaal Leger nooit op een dergelijke wijze in actie gekomen in het oosten en zuidoosten van het land, waar al vele jaren goudzoekers de kreken, rivieren en stuwmeer vervuilen met kwik en andere rotzooi? Erger nog, waarom is het Nationaal Leger nooit op een dergelijke wijze in actie gekomen ter bescherming van de lokale bewoners in het oosten en zuidoosten van het land tegen kwik? Is de gezondheid van inheemsen en marrons ondergeschikt aan, minder belangrijk dan, de productie van rijst in het westelijke district Nickerie? Vele onderzoeksrapporten zijn de afgelopen jaren verschenen waarvan de eindresultaten van het ene onderzoek nog schokkender en overtreffender zijn dan het andere onderzoek. Uit die rapporten blijkt klip en klaar, dat de gezondheid van inheemsen en marrons in het oosten en
zuidoosten van het land lijdt onder de kwikverontreiniging van de wateren in het gebied. In hoge, niet toelaatbare, concentraties is tijdens vele onderzoeken kwik aangetroffen in de lichamen, met name in hoofdhaar, van binnenlandbewoners. Ondertussen weet iedereen dat ook vissen in de wateren kwik bevatten, met alle voorspelbare gevolgen vandien.
Regeringen laks
Achtereenvolgende regeringen zijn op de hoogte van alle onderzoeksrapporten. Desondanks zijn ze doofstom gebleken en hebben ze nooit op enigerlei wijze op structurele wijze het leger en politie ingezet om het gebruik van kwik in de goudvelden aan te pakken. Nog steeds komt die rotzooi illegaal het land binnen. Natuurlijk, iedereen weet dat de grenzen zo lek zijn als een mandje. Daarenboven zijn regeringen tot vandaag de dag in gebreke gebleven om goudzoekers te stimuleren, te motiveren en te ondersteunen, vooral financieel, in het overstappen van kwik naar milieuvriendelijke winningsmethoden van goud.
NIMOS
Overigens dient niet onvermeld te blijven de passieve rol in de aanpak van kwik en door kwik verontreinigde wateren door het zogenoemd Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname, het NIMOS. Voorzover bekend heeft het NIMOS nooit zelf onderzoek verricht naar de kwaliteit van het water van de rivieren, kreken en stuwmeer. In het geval van mogelijk kwik in wateren rond rijstvelden, afkomstig van goudvelden in het Kabalebo-gebied, is helemaal niet bekend in welke mate kwik aanwezig is in die wateren. Daar is nimmer onderzoek naar gedaan, althans enige rapportage daarover van het NIMOS is nooit verschenen. Wie het NIMOS hieromtrent benadert voor een reactie, krijgt geen enkele reactie. Mensen vragen zich af in hoeverre het NIMOS werkelijk een instituut is dat een dergelijke benaming verdient. Het NIMOS lijkt niet de deskundigheid in huis te hebben om te reageren op via de e-mail gestuurde vragen. Nee, ze zijn zelfs zo onfatsoenlijk om niet eens te reageren, geen ontvangstbevestiging, niets. Ook al stuurt iemand twee, drie herinneringen via e-mail, het NIMOS zwijgt.
En, vergeet niet de door rijstboeren zelf gebruikte pesticiden…
Om terug te komen op de vermeende bedreiging door kwik van de rijstvelden, kan men meteen de gerechtvaardigde vraag stellen, is die leger-operatie ook niet hypocriet, omdat de rijstboeren hun eigen rijstvelden besproeien met de hand en met die kleine speciale sproeivliegtuigjes met allerlei pesticiden, chemische middelen? En belanden die stoffen ook niet in de wateren rond en in de rijstvelden, zijn die geen bedreiging voor de rijst? Wordt het geen tijd om die wateren eens goed te onderzoeken op de aanwezigheid van giftige stoffen, en dus niet alleen kwik?
Mede verantwoordelijk
Hopelijk wordt het NIMOS wakker. Hopelijk vervolgt het leger haar Kuyake operatie spoedig in het oosten en zuidoosten van het land, met name in de omgeving van de Tapanahoni- en Lawa-rivier en alle vertakkingen. Hopelijk gaan de autoriteiten, de beleidsmedewerkers, eindelijk de kwikverontreiniging in dat deel van het land serieus nemen, alle uitgebrachte onderzoeksrapporten nog eens goed lezen en de inhoud op zich in laten werken. Gebeurt dat nog steeds niet, dan zijn die autoriteiten en beleidsmedewerkers mede verantwoordelijkheid voor de gezondheidstoestand van diverse inheemsen en marrons ten gevolge van kwikverontreiniging.
PK
