Studenten moeten duizenden Surinaamse dollar neertellen om aan studiemateriaal te komen. Dit zorgt voor heel wat paniek bij de studenten. “Je hebt dan werkende studenten, maar je hebt ook studenten die niet werken. Zou er geen rekening gehouden moeten worden met deze studenten?” vraagt Sharon zich af.
Boeken zijn van meerwaarde wanneer het gaat om het onderwijsproces. “Ik hoor de minister praten over lagere school en MULO, maar is ze ons soms vergeten?”, vraagt Rudy zich af. “Zijn de studenten op de universiteit nog onder haar warme armpje?” “Want voor mij lijkt het er niet echt op”, zegt hij met een emotionele blik.
Dat brood en melk al duur zijn geworden is te begrijpen, maar dat boeken waarin de verwerkte leerstof staan voor de universitaire studenten, ook zo duur zijn geworden is vreselijk.
“Het lijkt alsof niemand het voelt, maar dat is het niet”, zegt John die bezig is Anne’s boek te lenen. Hij voegt er snel aan toe, dat hij het zal kopiëren, waarop Anne antwoordt “kopiëren gaat je ook duur uitkomen hoor John.”
“De studenten willen studeren, maar het is een grote investering”, zegt Abygail. Ze vraagt zichzelf af wat de regering eraan doet om de studenten tegemoet te komen, want educatie is goed voor zowel individuele als collectieve ontwikkeling.
“Er moet aan de bel getrokken worden om erger te voorkomen”, aldus Raymond. Stefan zegt, dat hij aan het begin van het schooljaar met 56 medestudenten zat, en nu zijn het er maar 39. Hij zegt dat het deels komt door het feit dat de studenten het zich niet meer kunnen permitteren.
Er wordt een oproep gedaan naar het ministerie om de situaties met betrekking tot literatuur op vooral de universiteit weer te gaan bekijken.
GW
