Aanstaande zaterdag 26 februari is door de Nationale Democratische Partij, NDP, een protestmanifestatie aangekondigd. Studenten naar hun mening gevraagd reageren in gesprek met Dagblad Suriname als volgt.
Geen tijd
Bepaalde studenten zijn van mening, dat het geen zin heeft om mee te doen aan protestmanifestaties. Naar hun zeggen hebben ze zoveel andere dingen te doen in plaats van te gaan schreeuwen en janken om de een of andere regering naar huis te sturen.
Jurmen (23) is van mening, dat hij na deze manifestatie gewoon weer door met al het dagelijkse. “Ik ben moe van al deze politieke organisaties die ons voor de gek houden”, zegt hij na diep nagedacht te hebben over deze vraag. Hij veegt zijn zweet en blaast even uit.
“Ik vind het alleen maar tijdverlies”, zegt Carla (27). De Nationale Democratische Partij weet toch dat we ze ook niet willen en dat was duidelijk te merken aan de verkiezingen die zijn gehouden in mei van het jaar 2020. Jammer dat een deel van de Surinaamse bevolking ze niet lust. Ik ben zelf NDP’er, maar ik ga altijd realistisch blijven. De resultaten spreken voor zich”, zegt ze boos.
De euro koers is geen probleem
“Ik werk en verdien in euro’s, voor mij is de euro/dollar koers helemaal geen probleem”, waarom zou ik dan moeten klagen?”, vraagt Jericho (24) zich af.
“Ook al zakt de koers, toch gaan de prijzen niet dalen in de Chinese winkels, want het orgaan dat dat onder controle moet houden doet dat niet. De mensen hebben toch bewust gekozen voor president Santokhi. Hij heeft de meerderheid behaald, laat hem zijn vijf jaar rustig uitzitten, nieuwe verkiezingen betekenen ook meer geld uitgeven aan dingen die niet van eminent belang zijn.”
Tegen het beleid, maar voor het geld
Een protest betekent tegen iets zijn, hoe kom je dan op straat voor iets. “Ik denk dat de mensen gewoon daar zijn, om dat geld”, zegt Marscha (23). “Je kan niet protesteren tegen een beleid, maar voor geld op straat komen”, zegt ze glimlachend. “Laten we ophouden met de mensen voor de gek houden, we relateren dingen die niets te maken hebben met de politiek juist aan de politiek. “Toen Bouterse de president was, ging de koers toch ook stijgen?”, vraagt ze zich zelf af.
“Ik doe wel mee”
Sharon (25) zegt dat ze mee zal doen, omdat ze haar nicht wil stimuleren, ze heeft een beperking en kan niet aanwezig zijn. “Maandelijks komt ze gewoon niet uit”, zegt ze vol emoties. “De regering had ons beloofd om het beter te doen. Dit is niks anders dan een voortzetting van een slecht regiem.”
Al met al is te merken, dat studenten nu beter na gaan denken over hun posities in de samenleving die ze zelf maken.
GW
