Mevrouw Norine (55 jaar) uit het rijstdistrict Nickerie haakt om zo haar kleine centjes te verdienen. In gesprek met Dagblad Suriname zegt zij: “Ik ben huisvrouw, grootmoeder en moeder. Als moeder en grootmoeder heb ik dus besloten om met mijn gave wat extra centjes bij te verdienen. Heden ten dage is alles duur, ik weet soms zelf ook niet hoe ik m’n spullen moet verkopen.”
Ze zegt ook het fijn te vinden, dat de krant haar heeft benaderd om haar mening te geven.
“In deze tijd komt bijna niemand uit, dus daarover zal ik het minder gaan hebben. Belangrijk is het om te weten, dat die gave die God mij heeft gegeven nu echt een dure gave is. Ik maak allerhande artikelen van garen. De klanten bepalen vaak zelf hoe hun ideale werk eruit moet zien. Soms komt het uit mijn eigen collectie. Er zijn veel vrouwenorganisaties die zich bezighouden met vrouwelijke ondernemers, maar geloof me, er zijn nog meer vrouwen die gewoon op hun eentje het werk doen om wat geld extra te hebben voor de overleving.”
“Een kinderjurkje kostte vroeger al ver boven de 150 Surinaamse dollar. Hoe kan ik het nu dan nog steeds voor 150 Surinaamse dollar verkopen?”, vraagt ze zichzelf af.
“Ik houd vaak rekening hoor, maar in sommige gevallen kan ik het echt niet. Ik wil geen enkele regering de schuld geven, ik bemoei me ook niet met haar activiteiten. Ik wil alleen laten weten, dat mensen anderen die net mij als met de hand bezig zijn spullen te verwerken, niet kwalijk moeten nemen voor de gestelde vraagprijs. “Het is niet wat we willen doen, de tijd laat het niet toe om het goedkoper aan de man te brengen”, zegt ze met een tevreden gevoel.
GW
