Een Nederlandse krant berichtte onlangs, dat Surinaamse leerkrachten het lerarentekort in Nederland kunnen opvangen, ‘maar niet mogen komen’. Een Surinaamse leerkracht die in het artikel wordt genoemd, ‘kwam glansrijk door haar sollicitatiegesprekken, echter werd haar verblijfsvergunning afgewezen, omdat er al voldoende aanbod aanwezig zou zijn.’ Dit zou volgens het artikel ook een groep van 50 Surinaamse leerkrachten overkomen zijn, het verzoek van alle 50 leerkrachten werd afgewezen.
De afwijzing van de verblijfsvergunning van Surinaamse leerkrachten wordt bizar genoemd, zeker omdat deze leerkrachten al Nederlands kunnen spreken. De voorkeur gaat liever uit naar Spaans, Pools, Duits, Italiaans of Frans sprekende leerkrachten. Volgens de Wet Arbeid Vreemdelingen mag niet in een ‘ver land’ als Suriname gezocht worden naar werkzoekenden, maar moet dat eerst binnen de EU en Zwitserland geschieden.
Advertentie
Opvallend genoeg verscheen er onlangs een advertentie op social media van een Nederlandse Stichting die opzoek is naar bevoegde en ervaren leerkrachten in Suriname (geen datum vermeld). Daarin staat er onder andere het volgende: ‘Om in Nederland te werken, dienen uw diploma(‘s) te voldoen aan de Nederlandse eisen. Daarom dient u uw diploma (‘s) te laten waarderen bij IDW.. Wellicht dient u een PABO-opleiding te volgen, voordat u in Nederland bevoegd bent tot het lesgeven. De kosten voor de PABO-opleiding worden door ons betaald. Desgewenst kan er ook voor huisvesting gezorgd worden. Zodra u in Nederland bent, zorgen wij dat u betaald werk in het onderwijs heeft, waarbij de vergoeding bij een fulltime inzet is 2.677 Euro bruto per maand (SRD 64.000).’
Reden waarom Surinaamse leerkrachten willen wegtrekken
De advertentie heeft op social media veel aandacht getrokken. Het is reeds bekend dat veel Surinaamse leerkrachten wegtrekken naar landen als Sint Maarten en Curaçao. Hoe groot het animo is onder Surinaamse leerkrachten om in Nederland of elders te werken als leerkracht is niet bekend. De redenen waarom leerkrachten willen wegtrekken zijn vaak uiteenlopend. De voornaamste reden heeft te maken met de huidige situatie in het land.
In een gesprek met een Dagblad Suriname zegt een leerkracht: “Ons salaris is niet voldoende, vergeleken met dat van het buitenland. Alles is nu zo duur in het land. Als je huur betaalt is dat al SRD 2.000. Stroom, water en wifi SRD 700. En dan nog busgeld voor de hele maand, geld voor de oppas en geld om een voorraad te halen, dit alles met een netto salaris van SRD 4.200. De gezondheidsvoorziening is barslecht. Voor een oordruppel voor mijn zoon moest ik SRD 320 betalen. Ik studeer verder en moet elke dag de opleiding volgen. En ook nog werkstukken inleveren. Dit betekent extra kosten. Het leven is zwaar, ook al heb je een man. Als je man ook ambtenaar is, kom je niet uit. Hoe doet een alleenstaande moeder het dan?”
‘Overweeg goed alvorens een besluit te nemen’
Op social media wordt leerkrachten naar aanleiding van de advertentie op het hart gedrukt om allereerst te onderzoeken wie achter de stichting staat, of de stichting in het verleden succes heeft kunnen boeken. Zoals in de advertentie wordt aangegeven kan er eventueel gezorgd worden voor een verblijfplaats. Maar, de vraag is natuurlijk: In hoeverre biedt dat zekerheid? Vooral als het gaat om leerkrachten die willen wegtrekken met hun gezin. Niet alle leerkrachten, hebben altijd familieleden waarop ze kunnen terugvallen, mocht er iets misgaan. Het is dus belangrijk om genoeg informatie te vergaren, voordat men tot zo’n besluit overgaat. Ook dient men erbij stil te staan dat onderwijs in Suriname en in Nederland van elkaar verschillen.
Het advies is dus: ‘Overweeg goed alvorens het besluit te nemen. Het moet geen emotioneel besluit zijn.’
SK
