“Een kind hebben in je jonge jaren is helemaal niet gemakkelijk. Je mist veel, maar door ondersteuning van goede mensen om je heen die je blijven motiveren in plaats van neerkijken op je gaat het zeker wel lukken”, zegt Lenorma.
Enkele andere tienermoeders geven tijdens een gesprek met de krant aan, dat het nu heel erg zwaar is. Door hun verhaal te delen willen zij de samenleving en de tieners een voorbeeld geven, dat vechten met het leven helemaal niet nodig is, maar als het al zo ver is, om ook geen verkeerde stappen te nemen. Lenorma, die twintig jaar is en een kind heeft van drie jaar, geeft aan dat het in het begin heel moeilijk was. Door de positieve energie en ondersteuning die zij van haar familie kreeg heeft zij het gered en blijft zij door vechten om het beste ervan te maken. Zij is momenteel schoolgaand en heeft haar eigen nagelstudio waar zij haar centjes verdient.
“Mijn ouders ondersteunen mij volledig, maar ik moest als moeder en iemand die vooruit wil zelf ook iets doen om op een manier te leren omgaan met het leven”, zegt Lenorma. Met ondersteuning van haar ouders heeft zij haar eigen ruimte waardoor zij geen huur hoeft te betalen en verdient zij om haar kind het nodige te kunnen geven. “Met de school ga ik door om later iets beter te worden of verder te gaan met mijn kennis. Nu is het moeilijk met pap en andere dingen, maar ik probeer het te redden. Als je gaat blijven klagen ga je niet vooruit. Je moet denken aan je kind”, aldus Lenorma.
Samantha, een tienermoeder met een dochter, zegt dat zij haar dochter helemaal niet onder controle heeft. “Ondanks dat zij een kind heeft, is zij helemaal niet veranderd. Mijn kleinkind blijft bij mij en mijn dochter is helemaal niet te zien. Om de ene week thuis of soms een maand lang weg. Het is eigenlijk mijn fout geweest. Als moeder heb ik niet veel kunnen communiceren met mijn kind en zocht zij haar aandacht op een andere manier. Toen ik mijn fout inzag, was het te laat. Met haar kon je niet meer praten, noch bewijzen dat je daar voor haar bent. Met hulp en ondersteuning van buiten is het ook niet gelukt, dus nu gaat zij op haar eigen manier moeten leren wat en waaruit het leven bestaat.”
Samantha heeft het heel moeilijk met haar tweeling van acht jaar en probeert er nu het beste van te maken en met haar kleinkind erbij. De financiële situatie is nijpend. “Ik kom helemaal niet uit, maar ik geef niet op. Als het mij gelukt is mijn fouten in te zien, lukt het mijn dochter ook en komt er ook een oplossing om samen te werken.”
Samantha adviseert alle ouders om er te zijn voor hun kinderen, vooral hun dochters, wanneer die opgroeien om hen te wijzen waaruit het leven bestaat en de nodige aandacht geven voordat zij het elders zoeken. “Niets is gemakkelijk, maar door jezelf open te stellen en samen te werken gaat het lukken.”
TM
