Als zestigplussers behoor je eigenlijk vrij te zijn, maar toch hebben velen een opgesloten gevoel. “Met het virus dat nog rondwaart, is het nog erger geworden”, zegt oma Dion. Niet alleen het leven van oma Dion is veranderd, maar ook van andere senioren burgers.
Oma Dion is 64 jaar oud en was gewend vrij te leven. Drie van haar kinderen wonen in het buitenland en één in Suriname. Dion geeft aan, dat zij vaak haar eigen dingen doet. Haar zoon die hier woont heeft zijn eigen leven. Haar kleinkinderen komen wel op bezoek, maar als vrouw is zij gewend haar dingen zelf te doen. “Nu is het toch niet zo gemakkelijk. Het kan niet overal en je moet ook heel voorzichtig zijn. Vroeger was dat ook het geval, maar nu moet je op de kleinste dingen letten. Ik kan ook niet zomaar over straat met al die besmettingen, je weet niet wie geïnfecteerd is. Ik ging dagelijks naar de markt, maar nu ga ik een keer in de week inkopen doen. Naar plaatsen gaan om te ontspannen is zelfs riskant. Je kan besmet of beroofd worden, dus het is een grote kans die je neemt. Ik ben nu dagelijks thuis in de tuin bezig en kijk uit naar mijn kleinkinderen. Voor de rest houdt m’n telefoon me bezig, zo ben ik ook in contact met mijn kinderen in het buitenland.”
John, die binnenkort 70 jaar wordt, geeft aan dat hij dagelijks iets te doen heeft. Hij verkoopt goederen die hij krijgt van zijn dochter in Nederland. “Thuis zitten gaat me nog depressiever maken en dan komen alle gebreken erbij, dus wat gezondheid betreft. Ik ben fit, zie er goed uit en ben in staat alles voor mezelf te doen, dus ik moet er goed gebruik van maken. Normaal was ik ook gewend kleine klusjes te doen met mijn vrienden. De ene is schoenmaker en de ander maait, dus ik help met wat ik kan. Nu het een beetje moeilijk is geworden, dus ook financieel, moet ik ook een werk zoeken. Het is heel moeilijk, maar een vriend heeft het zelfs moeilijker. Een biertje drinken gaat ook niet zo makkelijk. Tijdens het praten worden soms vijf biertjes besteld en geld daarvoor hebben wij niet eens samen.”
Josta zegt, dat zij van elk moment probeert te genieten. “Ieders denkwijze is anders en ik heb in mijn jonge jaren te hard gewerkt om nu thuis te zitten.” Josta gaat soms met haar zus en vriendin uit eten, boodschappen doen zij ook samen.
“Thuis heb ik ook mijn eigen werk, maar de ontspanning heb ik nodig. Er worden geen activiteiten gehouden voor mensen die op mijn leeftijd zijn, ook heb je geen speciale plek in het land waar je naartoe kan om gerust en uitgebreid te genieten en te sporten. Wij proberen het toch een beetje anders te doen. Als er geen geld is passen wij bij. Ik laat niets mij tegenhouden om te genieten van het leven”, aldus Josta.
TM
