Gebrek aan organisatie en uitvoeringscapaciteit zijn de belangrijkste obstakels bij het op gang krijgen van de broodnodige ontwikkeling in Suriname. Het beleid van de regering zou zich nu moeten richten op enkele concrete projecten per clustersector, die direct positieve impact kunnen hebben op de samenleving. Dit zegt Dewanand Mahadew, management- en organisatie deskundige in gesprek met Dagblad Suriname.
Zoals het er met het beleid thans aan toe gaat vindt hij dat er geen eenheid in beleid is. Het beleid concentreert zich teveel rond het logge Kabinet van de President, een ieder heeft lijnen daar naar toe lopen, met als gevolg dat zaken nauwelijks van de grond komen en niemand zich verantwoordelijk voelt. Op dit vlak is het een “één-op-één” voortzetting van wat tijdens de vorige regering het geval was.
“Er is gebrek aan een regie. Men probeert wat, maar er is geen structuur en”, vindt Mahadew. De management- en organisatiedeskundige vindt, dat elk ministerie bijvoorbeeld 3 of 4 projecten zou moeten identificeren en projectmatig aan de uitvoering werken. Het “wat”, “waarom”, “hoe” en “met wie” van een project dient eerst helder vastgesteld te worden, om vervolgens met het budget en het plan te komen. Wat volgens Mahadew deze regering steevast verkeerd doet is, dat ze eerst met het “wie” begint. Ze komen eerst met de mensen, die vaak niet weten wat hun taken en opdrachten zijn, zoals dat het geval is op het Kabinet van de President. De organisatiedeskundige is een voorstander van een complete reorganisatie van het beleid. Het beleid zou daarbij in drie hoofd clustergebieden kunnen worden onderverdeeld, met name voor economie en productie , voor zorg en leefbaarheid en publieke diensten. Elk cluster doet 4 tot 5 projecten die direct impact hebben op de samenleving, de economie en de productie. Elk cluster krijgt een opdracht en het daarbij horende mandaat om binnen een aangegeven tijdsperiode projecten te realiseren.
Mahadew zegt, dat het veelal om organisatie gaat om de gewenste output te krijgen. Geld hoeft niet altijd het probleem te zijn.
De constatering van opeenvolgende regeringen over het gebrek aan capaciteit om projecten te schrijven en die uit te voeren is compleet juist. Maar, ook dat is een kwestie van organisatie. Een jaar geleden zou men middels trainingen hieraan reeds gewerkt moeten hebben. Dit probleem is relatief makkelijk op te heffen. Mahadew verwijst naar de tientallen projecten die genoemd zijn in het Herstelplan, waarvan het overgroot deel nog uitgewerkt dienen te worden in projectdossiers.
Het vraagstuk van de bijdrage van de diaspora in zijn algemeenheid aan de ontwikkeling van Suriname is ook iets dat eerst goed georganiseerd dient te worden. Mahadew vindt dat de bijdrage van de diaspora aan de ontwikkeling van Suriname tot nu toe te groot en te goed naar buiten toe wordt neergezet dan het werkelijk is. Hij vindt het ook niet juist, dat bij de aanpak van de diaspora organisatie men eerst is begonnen met de invulling van de “wie”. Het gaat niet om wie je allemaal in de diaspora instituten zet, maar het gaat om de geest en de energie die je erin stopt om de mobilisatie op gang te brengen. Mahadew heeft zo zijn twijfels hierover. Als het gaat om het daadwerkelijk bijdragen van de diaspora aan de ontwikkeling van Suriname schat hij in dat het om niet meer dan 200 tot 300 personen gaat die qua skills en bereidheid het nodige in huis hebben. Meer dan zal het niet zijn.
Klik op deze link om het gehele interview met de heer Mahadew te zien: https://www.youtube.com/watch?v=nv7s1Ed_Z98.
SS
