Het leven is voor een ieder veranderd voor jong zowel als oud. Enkele tieners die van plan waren hun dingen zelfstandig te doen geven aan dat de situatie dat helemaal heeft veranderd. “Het is verschrikkelijk geworden , de jeugd die nu moet genieten van spelen probeert aan inkomsten te komen, dan wie ben ik”, zegt Calvin.
De 19-jarige werkte vanaf zijn zestiende jaar en was van plan om andere stappen te nemen waaronder infesteren in het bouwen van zijn woning die hij heeft gekregen van zijn opa. “Maar, dat kan helemaal niet meer, aan mijn spaargeld probeer ik niet te gaan, maar nu ben ik genoodzaakt mijn moeder voledig te hlepen met het betalen van de vaste lasten en andere nodige zaken. Mijn moeder is aleenstande en heeft de zorg van mijn twee zusjes op haar, van mij niet zo zeer. Met haar salaris komt zij helemaal niet uit en als oudste zoon vond ik het belangrijk haar te ondersteunen waar het kan. Sparen kan ik helas niet meer, maar ik weet dat mijn geld tenminste voor iets geod gebrikt wordt. Vroeger ging ik vaak sporten, feesten of hangen met vrienden. Ik wist mijn hele leven in valans te brengen naast school en werk en thuis, maar nu is het helemaal in de war. Ik was mij al aan het ontwikkelen tot een man, maar nu ben ik echt een man geworden. Ik weet bijvoorbeeld al hoe het aanvoelt om vrouw en kinderen te hebben. Hoe halen anderen het met een minder salaris en maar een kostwinnar, er moet een verandering komen.”
Emily, die van feesten houdt, zegt dat zij vaak alles kreeg van haar ouders. Zij moest alleen haar best op school doen en de regels in de gaten houden in huis, ook respect hebben voor elkaar. Maar de situatie heeft alles veranderd. Emily is genoodzaakt een baan te gaan zoeken om te sparen.
“Feesten kan niet meer en mijn auto werd verkocht om zaken in de gaten te houden van mijn ouders. Mijn moeder, die samen met mijn vader werkt, hebben hun bedrijf deels dicht gedaan en hebben het nu ook nog moeilijk. Ik ben bang dat het heel anders verloopt. Om mee te helpen besloot ik toch te werken, zodat ik mijn eigen dingen kan doen en ook een handje bij kan helpen. Ik vind het heel erg voor mijn ouders. Zij hebben zo hard gewerkt en zijn nu bijna alles kwijt. Werken kon ik eerder ook, maar mijn ouders lieten het niet toe, onder geen voorwaarden, nu hoe ik verder gestudeerd ben en toch op mijn standpunt stond om te werken is het gelukt, maar ik heb gemerkt dat het leven van vroeger niet terug komt.”
“Feesten doe ik nog, maar niet als vroeger”, zegt Teresa. “Ik moest uiteindelijk anders leren leven en meer gaan investeren in dingen die belangrijk zijn. Naast alles mee te maken thuis, heb ik mijn ouders aangegeven dat ik mijn kosten op mezelf neem wat school betreft en ga proberen te helpen waar het kan. Ik probeer mijn best te doen en te genieten van alles. “Ik ben nog jong en nog in de bloei van mijn leven, dus genieten moet ik zeker doen. Er is wel stress, maar ik laat dat niet baas over mij noch mijn familie spelen. We zijn er voor elkaar en zullen het samen halen, Als men ook zo kon denken over de prijzen en tenminste gevoel kon hebben voor de burgers van het land, dan zou het zeker ook anders zijn”, aldus Teresa.
TM
