Volgens een bekendmaking van de politie zal het per 1 februari verboden zijn dat personen en organisaties donaties, eten en of giften te verstrekken aan overlast veroorzakende dak- en thuislozen rond Waterkant Spanhoek, en Oud Veerplein (Heiligenweg). Het bericht geeft ook aan, dat “personen en of organisaties die zich bezighouden met voedseldistributie aan de doelgroep in het vervolg eerst contact moeten opnemen met het districtscommissariaat van Paramaribo om een maatschappelijk geaccepteerde plaats te gebruiken.” De politie zal streng optreden bij waarneming.
Dagblad Suriname wilde ook een reactie van districtscommissaris Ricardo Bhola van Paramaribo Noord-Oost. Vanuit het veld, de voedselverstrekkers, kwamen de eerste reacties al vroeg binnen op de redactie. De districtscommissaris laat weten, dat ook op het commissariaat veel vragen van mensen binnenkwamen en dat hij vanaf zijn aantreden “bezig is geweest om met verschillende stakeholders te praten over dit fenomeen.” Ook heeft hij een platform opgezet waarin verschillende actoren zijn vertegenwoordigd om het chronisch probleem op te lossen.
De districtscommissaris wijst erop dat dit pijnpunt al jaren speelt, maar een structurele oplossing is nog niet gevonden. Zijn wens is een oplossing dat allereerst voor de thuis- en daklozen goed zal zijn, maar ook voor Paramaribo en de rest van het land.
“Verschillende gesprekken met actoren hebben plaatsgevonden en de wil om een oplossing te vinden is aanwezig.” Er zijn eerder al gesprekken gevoerd met de mensen die eten en drinken uitdelen om dit op vaste tijden en vaste dagen te doen. Een van de voorstellen van Bhola was om na gaan of de mensen wat verder de stad in kunnen worden geholpen aan eten en drinken, waarbij ook meerdere locaties meegenomen worden in het oplossingsmodel. De districtscommissaris heeft ook het voorstel gedaan om te werken met bestaande organisaties en noemt de bestaande locatie aan de Wicherstraat. “Als districtscommissaris kwam ik daar een verlaten en vervallen situatie tegen.”
Ook op Latour is een plek waar men de thuis en daklozen opvangt. “Mogelijk zou dat een goede locatie zijn om daar het eten te brengen, zodat de mensen voorzien worden op een structurele manier van voeding.”
Verrast
Bhola merkt op verrast te zijn. Ondanks dat de districtscommissaris dit plan reeds eerder aan de politie had voorgehouden is de hij toch enigszins verrast dat dit bericht onverwachts naar buiten is gekomen. “Het zou beter zijn geweest als wij samen hadden nagedacht en gesproken om samen te komen tot een oplossing.” Bhola zegt verder, dat hij contact heeft opgenomen met de minister van Justitie en Politie, omdat het commissariaat geconfronteerd is met veel vragen vanuit de samenleving. Tot die groep behoren ook de leveranciers die eten en drinken verschaffen aan de dak- en thuislozen. “Ook zij zitten met de vraag hoe nu verder.”
De mensen hebben geen antwoord om van de ene op de andere dag om te schakelen en helpen graag, vertelt de districtscommissaris. Op deze manier willen zij vanuit hun humane visie voorkomen dat de mensen hongerig rondzwerven door de stad. Bhola benadrukt ook, dat hij liever niet heeft dat het probleem slechts van locatie verandert. Hij herhaalt, dat hij liever als oplossing heeft om met de bestaande locaties te werken, “maar misschien moeten wij ook nieuwe locaties bouwen, aangezien het om een grote groep gaat”.
Reacties
Reacties vanuit de burgerij op social media zijn over het algemeen, dat de Waterkant een toeristische plek is en dat mensen daar niet meer durven te wandelen vanwege de hoge concentratie aan thuis- en daklozen. Iemand is zelfs blij met de actie, omdat het gratis verstrekken van voedsel de mensen juist zou stimuleren om niet te werken. Toch denkt niet iedereen daar hetzelfde over.
“Als mensen niet naar een andere plek kunnen om eten te krijgen dan krijg je een onveilige situatie”, denkt een ongerust persoon. Ook wordt opgemerkt, dat niet iedereen tijd heeft om zich te laten registreren om eten uit te delen. Een ander punt is dat iemand opmerkt dat werken met dak- en thuislozen liefdadigheidswerk is en zo weinig mogelijk bureaucratisch dient te zijn. “Niet iedereen is in staat om met het dagelijks leed, waarmee deze mensen te maken krijgen, geconfronteerd te raken”, zegt deze persoon. “Je komt zoveel tegen, dat je daardoor misschien de hele dag niet kan eten”, besluit de persoon.
RB
