De wettelijke procedures bij het verlenen van de Surinaamse nationaliteit aan “vreemdelingen” die reeds decennia in Suriname wonen, werken en geheel geïntegreerd zijn in de samenleving dient versoepeld te worden. Ook voor inheemsen, als de oorspronkelijke bewoners van het land die traditioneel en van nature niet de gewoonte hebben om persoonlijke registratiedocumenten op na te houden, zouden uitzonderingsregels moeten gelden. Zo zou een verklaring getekend door de dorpskapitein over onder andere de persoons- en verblijfsstatus van betrokkene in het dorp voldoende moeten zijn als wettelijk bewijs bij de aanvraag en toekennen van het Surinaams burgerschap.
Deze en meer andere technische aspecten vormden donderdagmiddag onderwerp van de debatten in het parlement bij de behandeling van een wetsontwerp die handelt over het verlenen van de Surinaamse nationaliteit aan 55 personen door middel van naturalisatie.
Goede debatten
De debatten waren inhoudelijk en technisch van goede kwaliteit. Haast alle Assembleeleden zijn het erover eens dat personen die 20, 25 en zelfs 40 jaar al in Suriname wonen, werken en een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van het land, bespaart zouden moeten worden van lange bureaucratische procedures bij de aanvraag van naturalisatie. Zo wordt verwezen naar de vele Guyanezen die in de rijstsector in Nickerie werkzaam zijn, en waarvan gezegd kan worden dat zonder hun de rijstsector niet in stand zou kunnen worden gehouden. Het zijn mensen die de zakken padie’s sjouwen en in het modder in de rijstvelden waden. Ook de bananensector in Nickerie en te Jarikaba zou het niet kunnen redden zonder deze arbeiders, veelal Guyanezen en Haïtianen.
Ook in de vissserijsector geldt hetzelfde met de merendeels van oorsprong Guyanezen op de boten. Deze mensen wonen al vele jaren in het land, hebben kinderen die hier naar school gaan en afstuderen met een academische graad. Deze groep mensen verdient het om de Surinaamse nationaliteit te verkrijgen. Het geeft hen zekerheid.
Bij veel Inheemsen in Suriname speelt de situatie waarbij, hoewel zij hun leven lang in Suriname verblijven, niet kunnen aantonen dat ze Surinamers zijn. Hun kinderen die zich bijvoorbeeld op de middelbare school willen inschrijven kunnen dat niet, omdat ze geen uittreksel uit het CBB-register kunnen overleggen, simpel omdat hun ouders officieel niet over de Surinaamse nationaliteit beschikken. Een verklaring van de kapitein van het dorp waartoe zo iemand behoort zou als bewijs kunnen dienen om het Surinamerschap toe te kennen.
De debatten in het parlement zijn tot een nader te bepalen datum verdaagd. De minister van Justitie en Politie zal dan ingaan op de vele vragen en opmerkingen vanuit het parlement.
SS
