“Schoenmaker zijn is niet gemakkelijk”, aldus Rakesh in gesprek met Dagblad Suriname. Na de val van de economie, de concurrentie en dreiging van het Covid-virus hebben vele schoenmakers hun hobby, werk en manier van inkomsten opgegeven.
“Men kan nu zo gemakkelijk schoenen kopen en gesneden of losgeraakte schoen weggooien. Er is geen tijd voor de schoenmaker, als het zo gemakkelijk kan. Je hebt wel enkelen die het zich niet kunnen permitteren en kiezen voor de schoenmaker, maar je haalt niet voldoende inkomsten daaruit. Schoenmaker zijn moet je letterlijk zien als hobby om iets extra’s met de inkomsten te kunnen doen. Je kan er geen huur en vaste lasten van betalen of je voorraad aanvullen. Je kunt ook geen aflossing doen met deze inkomsten”, zegt Rakesh.
De schoenmaker zegt, dat hij niet meer verdient van zijn werk en dat hij meer aan ideetjes moet komen om het toch te overleven. Hij geeft aan, dat hij zijn hobby blijft uitoefenen, maar dat hij daarnaast ook mond- en neusbedekking, kleding vanuit het buitenland, slippers en tassen verkoopt. “Ik verkoop slippers zodat wanneer iemand zijn of haar schoen gesneden is snel een oplossing heeft.”
Een andere schoenmaker zegt, dat hij het helemaal niet had opgegeven. “Ik kijk naar wie komt en gaat en wie laat maken. Je hebt niet veel klanten, maar ik zit liever iets te doen dan op me oude dagen thuis te zitten balen. Het is gevaarlijk, maar ik hou me wel aan de regels en zorg ook ervoor dat de mensen die in mijn omgeving zijn, zoals de klanten zich ook houden aan de regels.”
Max, een andere schoenmaker, stelt dat hij niet dagelijks op zijn vaste plaats staat. Hij zegt, dat hij drie tot vier dagen in een week te zien is op zijn vaste plek. “Als schoenmaker is er genoeg werk. Je staat bijna de hele dag op je plek en krijgt amper twintig klanten of soms net maar vijf en praat de hele dag met voorbijgangers. Je maakt wel veel mee. Je ziet namelijk oude vrienden en hoort ook heel veel verhalen van andere mensen. Uiteindelijk gaat dat mij niet helpen mijn vaste lasten te betalen, dus besloot ik naar een ander werk te gaan zoeken”, aldus de schoenmaker. Op de dagen waarop hij niet op zijn plek is, is hij aan het monteren.
“Dat kon ik allang, maar besloot na de moeilijke tijd toch mijn anderen in te zetten en werk van te maken. Als je kennis hebt en ervan kan verdienen komt het heel goed uit”, aldus Max.
“Zo proberen velen die schoenmakers zijn het te combineren met een andere om te kunnen verdienen. Daarnaast zijn er weer anderen die het maar blijven proberen als schoenmaker. Wij zijn er al jaren. Niet ik, maar de generatie van schoenmakers. Wij zijn een deel van de historie en moeten er ook dagelijks zijn om de mensen te herinneren dat wij er toch zijn na alles en wij ons werk met plezier doen.”
TM
