Veehoudersbond ziet prijsbepaling MCP als grootste probleem
De Veehoudersbond Suriname (VHB) ziet de nadelige prijsbepaling door de Melkcentrale Paramaribo (MCP) bij de opkoop van rauwe melk als voornaamste oorzaak dat de vele melkboeren de afgelopen jaren er de brui aan hebben gegeven. De productie van rauwe melk is in de afgelopen 10 jaar van ongeveer 15.000 liter per dag, met meer dan de helft teruggevallen.
De stijgende prijs van importmelkpoeder noopt het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) ertoe om binnenkort met stimuleringsmaatregelen te komen die de lokale melkproductie omhoog moet krijgen. Mukesh Ramlagan, voorzitter van de VHB, hoopt dat de regering c.q. de minister van LVV de reeds jarenlang nadelige prijsbepaling die MCP hanteert bij de opkoop van rauwe melk eindelijk eens onder de loep neemt en met een oplossing komt.
De opkoopprijs van rauwe melk wordt per beschikking vastgesteld door LVV, maar in de praktijk krijgen de melkboeren veel minder uitbetaald voor geleverde melk “onder het mom van het niet voldoen aan de gestelde kwaliteitseisen”, zegt de VHB-voorzitter. Bij beschikking van LVV is de opkoopprijs van rauwe melk vastgesteld op SRD 10 per kilogram, maar in de praktijk krijgen de boeren twee weken na levering te horen dat ze een lagere prijs uitbetaald krijgen. Deze situatie, die zich al jaren afspeelt, zorgt voor demotivatie bij melkboeren. De prijs die ze werkelijk voor geleverde melk van MCP ontvangen is vaak niet winstgevend. Volgens Mukesh Ramlagan is dat de hoofdreden waarom boeren de melkproductie de rug hebben toegekeerd. “Boeren laten hun melkkoeien maar in de weide grazen, en sommigen zijn zelfs overgestapt naar slachtvee”, aldus Ramlagan. Volgens hem denken jongeren door deze niet veranderende situatie er helemaal niet aan om in de melkveesector te gaan werken.
Eigen productie
De lokale productie van rauwe melk bedraagt thans op jaarbasis 2 miljoen liter, terwijl de consumptiebehoefte rond de 7 miljoen liter ligt. Het gat wordt gedekt met de import van melkpoeder. De enorm gestegen prijs op de internationale markt van melkpoeder en het vooruitzicht dat er een schaarste op komst is, heeft LVV-minister Parmanand Sewdien doen besluiten om heel binnenkort met enkele stimuleringsmaatregelen op de proppen te komen die de lokale melkproductie omhoog moet krijgen.
Melk is een essentieel product voor de volksgezondheid, en eigen productie is belangrijk voor de voedselzekerheid. Velen vinden in de melkveesector emplooi. De huidige situatie in de wereld, gekenmerkt door gestegen prijzen van voedsel, drukt ons als land volgens Mukesh Ramlagan met de neus op de feiten: de eigen productie dient gekoesterd te worden! Hij hoopt dat de LVV-minister zich goed laat bijpraten door alle stakeholders teneinde de juiste besluiten te nemen. De basisproblematiek van een gegarandeerde opkoopprijs van rauwe melk dient allereerst fundamenteel opgelost te worden.
Gegarandeerde prijs
In de afgelopen decennia is duidelijk gebleken dat het vaststellen van de opkoopprijs van rauwe melk door LVV niet de gegarandeerde prijzen zijn, omdat MCP toch haar “eigen” prijzen hanteert. Indien er issues zijn met betrekking tot de kwaliteit van geleverde melk, welke als argument door MCP wordt aangevoerd, dienen die op tafel bloot gelegd te worden. Gezamenlijk moet dan naar oplossingen worden gewerkt. Zoals het er thans aan toe gaat worden de melkboeren bij elke melklevering totaal in het ongewisse gelaten over de prijs die ze door MCP uitbetaald zullen krijgen. Dit zorgt voor onzekerheid en vaak tot teleurstelling.
De Veehouderbond hoopt dat de minister het ernaar toe kan geleiden, dat de MCP als staatsbedrijf openheid van zaken geeft aan de boeren over de kwaliteitstesten en het door haar gehanteerde systeem van prijsbepaling voor melkleveranties. “Melkboeren willen weten waar ze aan toe zijn, en niet met het reeds jarenlang gevoel zitten dat er naar willekeur wordt gehandeld”, aldus Mukesh Ramlagan. Zoal het MCP een economisch rendabel bedrijfsvoering draait, zo ook willen de boeren economisch rendabele melk blijven produceren. “Als melkboeren worden voelen wij ons uitgemolken”, aldus de VHB-voorzitter.
Een boer heeft niks aan academisch gepraat. Hij weet precies wanneer hij op winst of verlies melk produceert. Indien hij structureel op verlies draait rest hem niets anders dan zijn melkvee in de weide vrij te laten grazen en eventueel voor de slacht ten verkoop aan te bieden. De veehoudersbond hoopt niet dat wij in een situatie terechtkomen waarin wij voor 100% afhankelijk zullen zijn van importmelkpoeder. “De trend in de afgelopen 10 jaar is wel dat wij die richting op gaan “, aldus Ramlagan. Nu zit Suriname reeds op 60% afhankelijkheid van melkpoeder voor de lokale consumptiebehoefte.
Binnen 1 jaar
De VHB-voorzitter zegt te kunnen garanderen dat indien de juiste randvoorwaarden worden geschapen melkboeren in minder dan een jaar ervoor zorg kunnen dragen, dat de melkproductie geleidelijk aan omhoog gaat. De melkkoeien zijn er. Ze staan alleen “droog” in het veld. Indien nu alvast een goede opkoopprijs wordt gegarandeerd kan de productie binnen 10 tot 12 maanden alvast een stuk omhoog. Om die binnen twee jaar van de huidige 2 miljoen liter naar 4 miljoen liter per jaar te krijgen, en vervolgens geleidelijk aan hoger, zijn andere maatregelen nodig.
Ten behoeve van rasveredeling is de invoer van ingevroren sperma een optie, maar het binnenhalen van embryo’s van de goede kwaliteit zou veel beter uitkomen. Bij embryo’s gaat het om reeds bevruchte eicellen die ingebracht worden in de baarmoeder van de koe. Hierdoor is men er zeker van dat het kalf dat eruit komt van goede kwaliteit is en geen ziekte heeft. Bij import van koeien is de kans enorm groot, dat die ziektes het land binnen brengen met alle nare gevolgen voor de bestaande veestapel. De minister van LVV zou volgens de VHB-voorzitter er goed aan doen om zich eerst goed te laten informeren door alle stakeholders, alvorens mogelijk het besluit te nemen om koeien te importeren.
SS
