Door het weghalen van de Cubaanse artsen in het binnenland merken de bewoners van het Pamaaka gebied hoe zwaar dat nu is. “Nu wij geen artsen hier hebben kunnen we alleen terecht bij de verpleegsters en die hebben geen medicijnen. Voor onze klachten krijgen wij calpol”, vertelt een inwoner uit het gebied.
Als de calpol niet helpt dan is noodgedwongen uitwijken naar Frans-Guyana een alternatief. Want een enkele rit naar Paramaribo kost SRD 1.000, voor een retourtje wordt SRD 2.000 neergeteld. “Ja, want de overheidsbussen ‘lantibussen’ rijden niet naar hier en met de privé busjes moet je meer betalen.”
Wat ook speelt, zegt een andere bewoner uit het gebied, is dat het tarief afhangt van de conditie van de weg. “Als de weg slecht is dan betaal je meer” verklaart hij. “Als iemand nu naar de stad moet betaalt hij ook voor de voeding, vracht en het verblijf.” Daarmee lopen de kosten behoorlijk op Het is een enorme achteruitgang voor de bewoners van het Lawa- en Tapanahonigebied laat een ander persoon weten die de omgeving goed kent. Hij noemt de woningen die zijn opgezet voor de artsen en de infrastructuur.
“In het Langatabbetje gebied zijn er woningen opgezet bij de RGD-poli.” Volgens de man staan de huizen er nu vrijwel verlaten bij, terwijl ze nog in goede conditie zijn. “De Cubanen probeerden te integreren, ze deden hun best”, vertelt hij.
Snelle oplossing
De snelle oplossing is de ‘boro pasi’ naar Frans Guyana. De weg naar het Franstalige buurland is korter. Bovendien is de behandeling in dit stukje ‘Europa’ gratis. “De Fransen helpen graag, dat is hun beleid. Daar helpen ze je eerst en vraagt men niet wie je bent en vanwaar je komt.”
Een andere inwoner van Pamaaka merkt op dat deze route naar het buurland ook een andere kant heeft, als de patiënt komt te overlijden. “Want dan moet je wel minimaal Euro 8.000 kunnen neertellen.” Volgens de man is dit nog recentelijk met een familie gebeurd. Want voor het transport van het lijk naar Suriname moet wel betaald worden.
Paramaribo
Onlangs beklaagde een burger zich in de stad over de lange wachttijden. Hij ziet eerder dat mensen liever decentraal worden geholpen. Dit scheelt volgens hem in de wachttijden die nu oplopen. “Ik was om 09.00 uur in het ziekenhuis en om 13.30 uur was ik aan de beurt”, vertelt deze persoon. Van de minister van Volksgezondheid, Amar Ramadhin, kon nog geen reactie worden ontvangen.
RB
