Vele burgers hebben met heel wat te kampen, en ook voor Rebecca is het heel zwaar. Zij is een alleenstaande moeder met een salaris van SRD 2.000 en is daarnaast ook op zoek naar een woning waarvan zij ook niet weet hoe zij zal uitkomen. Zij moet dagelijks ook zes bussen betalen om naar het werk te gaan om te zorgen voor een bordje eten. Rebecca woont momenteel bij haar tante in en wil graag de zorg voor haar zelf en kind dragen.
“Ik heb vaak genoeg mijn dingen zelf gedaan en niemand praat daarover of geeft aan dat het beter wordt, er wordt alleen gevraagd waar de vader van het kind is, wie hij is en waarom ik een alleenstaande ben. We weten allemaal intussen hoe het staat met de mannen in dit land, dus heb ik helemaal geen vertrouwen in hen gezet. Tijdens mijn bevalling heb ik de vader van mijn kind op heterdaad betrapt en daarna besloot ik alles zelf te doen. In plaats van mij te bemoedigen worden er alleen maar negatieve adviezen gegeven van je kon volhouden of nog meer kansen geven. De reden dat ik nu bij mijn tante ben is, omdat het in 2020 heel zwaar werd. Door bepaalde foute beslissingen van anderen moest ik veel meer aan huur betalen en kwam ik niet meer uit met mijn salaris”, aldus de alleenstaande.
“Een behoorlijke baan vinden waarvoor je de kwalificaties hebt, is ook moeilijk, want anderen die niet eens hoefden te studeren krijgen de functie. Dus het is tot nu toe nog heel zwaar met de prijzen in de winkels en de vervoerkosten zijn nog erger”, benadrukt Rebecca.
“Ik heb het wel makkelijk bij mijn tante. Ik doe alles zelf, want ik wil geen last zijn.” Rebecca geeft aan dat zij aan vervoer wekelijks SRD 420 moet uitgeven. Van huis uit naar de ene hoek, is de eerste busrit, dan weer een busrit naar de oppas en vandaar uit weer een busrit naar het werk en dan weer hetzelfde om naar huis te gaan. Eerder was zij in het bezit van een vervoermiddel, maar de vader van haar kind heeft die ook in beslag genomen, ondanks dat zij het voertuig samen hebben gekocht.
“Ik hou niet van vechten en wil bepaalde dingen voorkomen. Ik heb mijn kind nog voor wie ik nu alles beteken, dus laat alles voor wat het is. Ik weet en geloof dat het goed zal uitkomen, maar alles op zijn tijd.”
Rebecca zegt ook, dat zij het heel jammer vind dat er zo gewerkt wordt met de mensen die hun stem hebben gegeven. “Doordat je iemand hebt gegund en de gelegenheid hebt gegeven iets beters te doen, profiteert hij juist en vechten wij om te overleven. Ondersteuning vragen zie ik ook niet als een oplossing, maar er moet nu wel een besef komen hoe zwaar mensen het hebben. Dat onze kinderen, die de toekomst van morgen zijn, nu zo moeten pinaren. Ik heb graag een verandering, anders halen velen van ons het niet. Ik heb nog een onderdak, dankzij mijn tante, maar er zijn anderen die hun onderdak moesten laten om onder een zinkplaat te slapen.”
(Foto: ter illustratie)
TM
