We hebben het jaar 2021 amper achter ons gelaten of we gaan al uiteenlopende uitdagingen tegemoet. De tijd blijft constant in beweging en staat nooit stil. In het afgelopen jaar is er heel veel gebeurd, zowel op sociaal, financieel en economisch gebied als betreffende de veiligheid, partijpolitiek, criminaliteit en ga zo maar door. Niet alleen de gemeenschap, maar ook de regering, die niet zo lang aanzit, heeft wel veel te verduren gehad. Er was veel kritiek, vaak terecht en soms onterecht, waarvan de reden moet worden gezocht in het feit, dat er weinig sprake was van transparantie en van goede communicatie.
De huidige regering maakte een verkeerde start door de voetsporen te volgen van vorige regeerders, waartegen fel werd geageerd. Er moet eens opgehouden worden om telkens terug te blikken en schuldigen aan te wijzen, maar moet ertoe overgegaan worden om gedane beloftes na te komen en de samenleving optimaal voor te lichten. We horen tevens de klaagzang, dat de versleten plaat of cd niet meer afgespeeld dient te worden.
President Santokhi heeft avonden gesproken met zijn voorganger, D.D. Bouterse, over de machtsoverdracht en mogelijk over meerdere zaken. De regeermacht is zelfs een maand eerder overgenomen, maar concrete informatie daarover wordt ons onthouden. Er wordt ook beweerd, dat de inkomsten uit een aantal natuurlijke hulpbronnen zijn verpand. De eerlijkheid gebiedt mij om op te merken, dat indien ik de ex-voorzitter van de VES, Ir. Winston Ramautarsingh en de minister van Financiën, de heer Armand Achaibersingh mag geloven, dan ontvangt de regering wel degelijk een deel daaruit. Onbegrijpelijk waarom de regering niet bekend maakt hoeveel zij aan inkomsten daaruit binnen krijgt. Een kwestie van openheid van bestuur en transparantie? De alom gehoorde kreet: “we gaan niet bedelen en lenen”, wordt thans niet meer anders ervaren dan het volk knollen voor citroenen verkopen.
Goede ontwikkelingen
De rond de jaarwisseling uitgesproken verwachtingen voor 2022 zijn uiteenlopend, maar volgens meerdere politieke leiders zal het dit jaar gegarandeerd beter gaan met Suriname. Een aantal is echter minder optimistisch ingesteld en plaatst vraagtekens bij de vele gedane toezeggingen en beloftes. Wel is ons land internationaal op de kaart gezet, hetgeen de laatste decennia in mindere mate het geval is geweest. De toenmalige vicepresident, Ashwien Adhin heeft wel een aantal delegaties naar het buitenland begeleid, hetgeen we niet kunnen verwachten van de huidige vicepresident, Ronny Brunswijk, die in het zelfde bootje vaart als Desi Bouterse.
We moeten wel onderkennen dat de recente ontwikkelingen rond het IMF een positieve invloed vertonen richting de toekomst. De lening die tegen een heel laag rentepercentage is afgesloten, dient weliswaar degelijk afgelost te worden. Frappant was te constateren, dat kort na de goedkeuring van de lening, de wisselkoers een daling vertoonde, die jammer genoeg van korte duur is geweest; het leek een soort schijnbeweging.
Opmerkelijk is ook, dat het diasporakapitaal een verkiezingsissue en de zoveelste podiumkreet is gebleven, zonder nadere afspraken en onderbouwing. De meeste diaspora willen bovendien niet investeren in een land waar de veiligheid niet is gegarandeerd, de corruptie op hoog niveau heerst en de administratieve rompslomp een stagnerende factor vormt, waardoor men geen heil ziet in investeringsprojecten. Een mogelijke oplossing om de economie enigszins op hogere niveau te brengen, kan mijn inziens worden bereikt door zodanige controlemechanismen in te bouwen, dat in de inkomsten uit onze natuurlijke hulpbronnen op objectief verifieerbare wijze zichtbaar worden en daadwerkelijk aan de gemeenschap ten bate komen. Illegale goudwinning, houtexport etcetera dienen drastisch te worden aangepakt. Vooral de goudsmokkel dient terstond hard aangepakt te worden. Ook de doorverkoop van vis op zee om illegaal valuta te verdienen moet aan banden worden gelegd, terwijl het volk heel duur moet betalen voor vis uit eigen bodem. Meteen investeren in materieel voor de zeemacht / marine is dringend geboden. Dat recht en wet voor een ieder geldt, mag niet langer een slogan zijn; het is dringend vereist om dit daadwerkelijk te laten plaatsvinden en wel zonder aanzien des persoon.
Overigens is het algemeen bekend dat de Surinaamse gemeenschap met betrekking tot de economische- en veiligheidsaspecten concrete daden wil zien en wel concrete en structurele oplossingen, maar vooral betaalbare prijzen van de basisbehoeften. De samenleving heeft geen boodschap aan loze beloftes, dat het beter zal gaan on 2022. Er wordt ook reikhalzend uitgekeken naar de diverse wetten, die dringend gewijzigd dienen te worden in het nieuwe jaar. Denk aan de voorzieningen van de ex-ministers, de kwestie van dubbele en meerdere salarissen, het discriminerende Kiesstelsel enzovoorts.
Hopelijk wordt het jaar 2022 daadwerkelijk het jaar van de waarheid, daadkracht, betere communicatie; alsook van een veilig, betaal- en leefbaar Suriname. Een gedegen en structureel beleid is zondermeer een dringend vereiste.
Tenslotte ter overdenking, een citaat van William Shakespeare: “Wees eerlijk tegenover je zelf, dan kan je tegen niemand oneerlijk zijn”.
Roy Harpal
