Gedurende december van het oude jaar heeft Dagblad Suriname zich doelbewust bewogen onder kinderen en bejaarden. De twaalfde en laatste maand van het jaar had vooral nieuws en feestelijke kenmerken waarbij ‘bijzondere’ kinderen die het niet breed hebben en/of in kindertehuizen worden grootgebracht in het zonnetje werden gezet.
Hoe gaat met ouderen?
De oude van dagen kwamen haast niet aan bod. Hoe gaat het met onze ouderen? Hebben zij het misschien beter dan kinderen? Hebben seniorenburgers minder medeleven nodig?
Geisoleerd
“Covid heeft mijn leven ontwricht. Als seniorenburger heb ik het veel moeilijker dan kinderen, jongeren en volwassenen. Geïsoleerd zijn en bestaansonzekerheid zorgt voor sociale uitsluiting en achteruitgang. Ik zie en voel mij afgeleefd, ouder dan ik ben.”
Zonder comfort
“Afgezonderd leven is iets vreselijks. Het wordt erger als er zonder comfort geleefd wordt, omdat je niet over de middelen, kracht of sociaal netwerk beschikt om de nodige verbetering tot stand te brengen. Ik behoor tot de oude school. Met mijn oude dag in gedachten heb ik altijd gespaard. Ik ben nu noodgedwongen bezig mijn spaargeld, dat gedurende jaren bij elkaar is gebracht op te eten.
Onveiligheid
“Niet alleen vanwege Covid durf ik mijn voet steeds minder buiten de deur te zetten. De stad is onvriendelijk en onveilig voor iedereen laat staan voor mijn levens categorie. Er liggen rovers op de loer. Kuilen, losliggende straattegels, open rioolputten en kriskras geparkeerde auto’s vormen gevaar.”
Armoede
“Mijn armoede heeft te maken met de huidige levensomstandigheden. Met de politiek die in het land gevoerd wordt. Ik probeer mijn armoede te meten. Maar kan niet tot de slotsom komen. Als ik uitga van mijn inkomen komt een trieste waarheid naar boven. Ik woon in een bouwvallig boedelhuisje huisje die ik van mijn ouders heb geërfd. Maar het mede eigenaarschap biedt mij geen bescherming tegen armoede”, aldus pijnpunten van seniorenburgers.
HD
