Het jaar 2021 sluiten we af met een kritische noot. Suriname is een vreedzaam land. Het land wordt door toeristen getypeerd als vriendelijk, relaxed, met mooie mensen en een natuurrijkdom en een culturele mix en mengelmoes die heel uniek is. De president van de Republiek Suriname heeft nu een zeer zware taak op zijn bord, een taak die veel zwaarder is dan het op orde brengen van een economie. Suriname wordt getypeerd als een vreedzaam en veilig land. De vrede in het land doorstaat thans een zware uitdaging. Dat heeft te maken met het feit dat er geen eenheid in bestuur is. Het regeringshoofd verricht nauwelijks constitutionele zaken zonder de fysieke aanwezigheid van de vp. Steeds wordt krampachtig en angstvallig de vp in alles meegenomen. Politiek is het een must dat zaken in de voorzitterstop worden doorbesproken en dat daar besluiten worden genomen. Maar eenmaal de besluiten gezamenlijk zijn genomen is het de president die hoofd van de regering, legerleider en de voorzitter van veiligheidsraad en de staatsraad is om de zaken als hoogste executieve autoriteit uit te voeren. De vp heeft in de grondwet geen zelfstandige discretionaire bevoegdheid, dat heeft alleen de president. De vp is vervanger van de president, maar in Suriname lijkt het nu zo dat er sprake is van een gedeeld presidentschap. Dat is in strijd met de grondwet. Er is een jarenlange onwil is om zaken te doen langs de lijnen van wet en recht. Neem nu de betrokkenheid van het Jungle Commando. Het Jungle Commando is een illegale rebellenbeweging geweest die onderdeel was van een burgeroorlog in het land. Er is heel veel vernietigd in deze periode, wat nog nooit is hersteld. De grootste slachtoffers daarvan zijn de bewoners van het binnenland. Er is in 1989 een Vredesakkoord getekend met alle illegale rebellenbewegingen, dat is gedaan om de vrede in het land terug te brengen. Suriname is een vreedzaam land, maar het heeft vanuit de staat georganiseerde ‘extrajudicial killings’ (Decembermoorden) en een heuse burgeroorlog gekend. Het Jungle Commando werd geacht om na het Vredesakkoord en de gepoogde demilitarisatie van de groep opgehouden te zijn te bestaan als een gewapende groep. Wat blijkt nu, de groep heeft latent doorbestaan en is nu onderdeel van de bewaking en beveiliging van de vp. Het zijn mijn mensen en het zullen altijd mijn mensen blijven zegt de vp. Wat voor boodschap haal je uit dit alles, ook tegen de achtergrond dat de groep nu heeft geëist zou hebben dat de vp uit de regering stapt uiterlijk 12 januari? Ten eerste dat de vp meewerkt aan het latent voortbestaan van een illegale gewapende rebellengroep waarvan hij ooit de leider was. Ten tweede dat er derhalve vanuit hem een dreiging is naar de regering. Dus de vp is naast een politieke ook een militaire factor. Met andere woorden, er is naast het nationale leger dat valt onder de president, een ander privéleger latent onder leiding van de vp. Het zijn zijn mensen en hij gaat met ze praten. Is het legaal dat Jungle Commando de vp mede bewaakt en beveiligt? Hoe worden deze mensen betaald? Wie heeft de leiding van de bewaking en beveiliging van de vp: de Staat Suriname of het Jungle Commando? Indien alle 2 groepen samen met elkaar werken, wie heeft dan de leiding van de beveiliging en de bewaking van de vp: BBS of Jungle Commando? Er is een serieus veiligheidsprobleem in Suriname ontstaan. Dat komt omdat Jungle Commando een boost heeft gekregen en samen met de vp denkt in het zadel te zitten …en meent politieke inspraak te hebben en eisen te kunnen stellen, zonder ooit aan de verkiezingen te hebben meegedaan. Dit alles is wat ons betreft aanleiding om een serieus formeel veiligheidsvergadering bij elkaar te roepen en te zorgen voor het neutraliseren en demilitariseren van het Jungle Commando. Het Jungle Commando kan nooit ingezet worden om de vp van Suriname te beveiligen. Het is ongrondwettelijk en strafbaar om een privéleger in Suriname eropna te houden. Er moet paal en perk gesteld worden aan deze ongrondwettelijk situatie. Maar ten eerste zal de regering iemand moeten zoeken die in de juiste taal het onfatsoenlijke en illegale van deze zaak aan onze vp voorhoudt. We schrijven dit alles niet alleen naar aanleiding van het eisen van inspraak door het Jungle Commando. We schrijven dit ook na de vierde poging om de journalist Jason Pinas te intimideren. We hebben deze ontwikkelingen niet in Suriname gekend na 1987. Is Suriname bezig af te glijden naar de perikelen van de militaire periode toen journalisten werden geïntimideerd? Er is nu behoefte aan sterk politiek leiderschap om een escalatie te voorkomen. De vp heeft eerst de journalist Pinas intimiderend aangesproken waarop zijn beveiligingsmannen reageerden en de journalist in een wurggreep hielden, hem op de grond wierpen en hem schopten en trapten. Ten tweede stelen de gangsters die denken boven de wet te staan, de telefoon van de journalist. Ten derde zoeken de mannen via hun netwerken Pinas in de avond op en doen hem een aanbod waarop hij niet ingaat. En de laatste poging slaat alles: onder zijn auto zijn nu twee granaatbommen geplaatst. Zijn auto was voor zijn huis geparkeerd. De vp die zich verantwoordelijk dient te voelen voor alles wat gebeurt, heeft zijn handen in inschuld gewassen. ‘A no mi, na deng mang fu mi. En den mang fu mi mag du san den wani, mi no de verantwoordelijk fu dati’, daarop komt zijn reactie neer. Hij heeft geen uitspraak gedaan over grondrechten en de persvrijheid. En dat daders moeten worden gestraft. Hij heeft struisvogelpolitiek gespeeld. Wie verantwoordelijk is, is onduidelijk. De regering hult zich in een oorverdovend zwijgen. Het is schokkend en onacceptabel dat dit gebeurt met een jonge journalist die gewoon zijn werk wil doen. Er wordt gezegd dat de journalist de vp extra kritisch volgt en moeilijke vragen stelt. En wij zeggen dat journalisten het recht hebben om zich op 1 politicus te focussen. En het mag dat een journalist alleen moeilijke vragen stelt aan 1 politicus. Dat is het recht van de vrije mediawerker. Hij is niet verplicht aan alle politici tegelijk moeilijke vragen te stellen. De SVJ moet nu met serieuze maatregelen komen en deze zaak moet met Human Rights Watch en de OAS en de belangrijke ambassades in het land worden besproken. De daders lopen nog vrij rond en dat is ronduit schaamteloos.
