Het geslacht Hitzert is van oudsher verbonden met de strijd tegen het water in Zuid-Holland en Zeeland. Toch komt de naam relatief het vaakst voor in Suriname. Hoe komt dat? Wat is er honderden jaren geleden precies gebeurd waardoor de witte en de zwarte Hitzerts zich verenigden tot één familie? Geïntrigeerd door wat welhaast een mysterieuze familiegeschiedenis moet zijn, gaat Frank Hitzert nu op onderzoek uit.
In de Nederlandse residentie Den Haag staat Frank Hitzert vooral bekend als journalist van de Haagsche Courant, voormalig hoofdredacteur van het weekblad Panorama en uitgever van tijdschriften in Servië-Montenegro, Tsjechië en Rusland; en tegenwoordig ook als woordvoerder van wethouder Kavita Parbhudayal van Zorg, Jeugd en Volksgezondheid. Geboren in Nickerie heeft Kavita Parbhudayal haar wortels in Suriname.
“Kavita’s verhalen over haar avonturen als tiener, maar ook over de sterke familiebanden in Suriname en de onderlinge verbondenheid hebben mij geïnspireerd om eindelijk die stap te zetten: en dat is op zoek te gaan naar deze bijzondere lacune in onze familiegeschiedenis”, zegt Frank Hitzert. “Ik wil te weten komen wat er is gebeurd. En als liefhebber van non-fictie ontleen ik er misschien gegevens aan voor een boek”.
Genealogisch onderzoek
Zijn grootvader Pieter Hitzert (1903-1996) publiceerde in 1985 in kleine kring zijn genealogisch onderzoek ‘Het geslacht Hitzert door de eeuwen heen’. Dat was in een tijd dat internet nog niet bestond en bevolkingsregisters nog niet waren gedigitaliseerd. In zijn boek heeft Hitzert welgeteld één pagina gewijd aan de Surinaamse tak. Daarin maakt hij gewag van Julius Rudolf Hitzert (3 oktober 1919, Paramaribo), die in 1972 is onderscheiden met de zilveren eremedaille in de Orde van Oranje Nassau en voor Suralco werkte (Surinaamse Aluminium Compagnie). Hij was getrouwd met Anna Edwina Blaaspeij en vader van 11 kinderen. Meer informatie over de Surinaamse tak kon Hitzert destijds niet achterhalen.
Frank Hitzert: “Eerlijk gezegd heb ik het boek na het overlijden van mijn grootvader weggelegd en er verder geen aandacht meer aan besteed. Tot in 2020 Kavita op het punt stond om als wethouder de Haagse Jeugdlintjes uit te reiken en ik plotseling de naam van Inayah Hitzert als een van de winnaars voorbij zag komen. Bij de uitreiking in de Grote Kerk in Den Haag heb ik Inayah en haar moeder ontmoet en wat ik zag, waren onmiskenbaar nazaten van de Surinaamse tak. Ik heb hen verteld dat zij en ik zeer waarschijnlijk familie zijn van elkaar. Ze keken me aan of ze water zagen branden. Toen ik kort daarna ook nog eens leerde dat de achternaam Hitzert in Suriname relatief vaker voorkomt dan in Nederland was mijn interesse in de Surinaamse tak definitief tot leven gewekt. Kavita heeft mij aangespoord het onderzoek daadwerkelijk op te pakken, ook al omdat zij vindt dat ik nu echt een keer naar Suriname moet gaan”.
Slavernijverleden
Volgens Hitzert ligt het voor de hand dat de link tussen de Nederlandse en de Surinaamse tak z’n oorsprong vindt in het slavernijverleden. Grootvader Hitzert ontdekte dat de naam afstamt van Idscaerde, een zand- of slikplaat bij het huidige Tiengemeten, die in 1421 voor het eerst werd genoemd. Vanaf de Hitzertse Kade langs het Haringvliet bij Zuid-Beijerland (het voormalige Den Hitsert) zijn de schepen toentertijd waarschijnlijk niet alleen naar de Oost, maar ook naar de West gevaren.
Frank Hitzert: “In het Nationaal Archief kwam ik de naam Johan Justus Johannis Hitzert tegen. Hij was timmerman en volgens het slavenregister eigendom van Sara van Fonseca. Zij heeft hem in 1848 vrijgelaten op grond van de zogenaamde manumissie, de juridische term voor het volgens bepaalde rechtsregels vrijgeven van een tot slaaf gemaakte. Maar de verdere achtergronden ken ik nog niet. Ik heb een paar aanknopingspunten die verder onderzoek vergen. Ik hoop dat er in Suriname mensen zijn bij wie een paar bellen gaan rinkelen en die mij kunnen helpen met informatie. Graag kom ik met hen in contact”.
