Er zijn geen materiële voorwaarden aanwezig die moeten rechtvaardigen dat het in het komend jaar beter zal gaan.
Het ontwikkelingsplan is een voortzetting van de traditie van prozaïsche ontwikkelingsplannen met ideeën en concepten echter zonder concrete investeringsplannen. Het Welvaartsfonds, het tienjarenplan, het eerste en tweede vijfjarenplan waren plannen met concrete investeringsprojecten, compleet met begroting en haar effecten, geen proza. Een ontwikkelingsstrategie ontbreekt. Ontwikkeling is modernisering is industrialisatie. Er moeten keuzes gemaakt worden en die ontbreken in het ontwikkelingsplan. De derdewereldlanden die de sprong hebben gemaakt naar eerste wereldland en naar meer ontwikkelde landen, hebben dat te danken aan een ontwikkelingsstrategie. Zij hebben dat gedaan op basis van state led development, resource based industrialization, energy based industrialization, export led development, institutional development, meestal een mix van het voorgaande. Pas wanneer hun eigen ondernemerskorps volwassen is geworden gooit men de economie open voor buitenlandse investeerders zoals de Volksrepubliek China dat gedaan heeft.
Een ontwikkelingsplan moet dusdanig qua inhoud zijn ingericht dat het direct uitvoerbaar is, het moet direct implementeerbaar zijn ; er moeten alternatieve uitvoering scenario’s voor de beleidsmakers zijn. Teveel belang wordt gehecht aan de olie op zee, terwijl de cutoff rate van onze olie $ 45 per barrel bedraagt en die van Guyana 20 dollars per barrel. De olieprijs gaat blijven dalen, laat u niet in de war brengen door een heleboel investment bankiers die zeggen dat de olieprijs gaat stijgen, dat doen zij omdat zij veel geld hebben geïnvesteerd in de aardolie business.
Velen in Suriname dromen van toerisme. Men denkt we hebben natuur dus de toeristen zullen in grote getalen naar Suriname komen. Zo waren er ook mensen die zeiden vestig veel casino’s dan gaan honderden vliegtuigen landen op zanderij met mensen die willen gokken in onze casino’s. Maar zo makkelijk is het niet. In de eerste plaats de infrastructuur is bedroevend slecht. Want Bali en Thailand bieden per dollar besteed bedrag veel meer. Toerisme vereist een cultuur, een mentale instelling, een filosofie van dienstbaarheid en service vriendelijkheid. En de Aziaten bezitten die eigenschappen. Afrika heeft gigantisch veel meer flora en fauna maar Bali en Thailand krijgen meer toeristen en verdienen meer. Op het vlak van ecotoerisme zal het raadzaam zijn om het beleid van Costa Rica te emuleren. Wij laten het bos vernietigen door goudzoekers, marrons, Chinezen die het bos leeg kappen, et cetera en dan willen wij ecotoerisme bevorderen. Costa Rica doet niet aan deze praktijken en verdient jaarlijks meer dan $ 1 miljard aan ecotoerisme.
Voor de mensen die juichen met de IMF leningen en denken dat het paradijs dichtbij gaat komen. Hoeveel geld er ook komt Suriname blijft een bodemloze put. Eerste IMF schenking van 90 miljoen USD is verdampt. Deze gaan wij moeten aflossen. Waarmee? Er verandert niets materieels in de structuur van de Surinaamse economie. Dus het blijft een bodemloze put. Al komen er duizend bakras bij de belastingen, wie gaan ze kaal plukken, de hindoestanen en de chinezen. Chan gaat heel gauw de wind van voren krijgen. Just wait and see. Een land dat niet eens zelf haar eigen financiële administratie kan doen maar uitbesteed aan een Canadees consultancybedrijf, dat zegt veel over haar capaciteit tot management van het land.
Richard B. Kalloe
