Het is duidelijk dat de vrije en onafhankelijke pers enorm geschokt en ontevreden is over de aanpak van de zeer lage aanval op de kritische en scherpe journalist Jason Pinas. Delen van de pers hebben voor de tweede dag geprotesteerd voor het regeringsgebouw waar Ronnie Brunswijk zit als vp en waar zijn kabinet is gevestigd. Het protest van woensdag 22 december 2021 kan als een zwaar protest worden genoemd. Het blijkt dat de huidige voorzitter van de SVJ, Carla Boetius, niet meer op de voorgrond treedt of mag treden. Ze werkt bij een staatsmedium en daar mogen de mediawerkers niet meedoen aan acties tegen personen die bij herhaling op grovelijke wijze de vrijheid van de pers hebben geschonden. Dat zijn allemaal tekenen van de ‘flawed democracy’, de onvolwaardige democratie, die Suriname nog is. Boetius moet een stap terugdoen, kennelijk om haar baan niet op het spel te zetten.
Brunswijk wordt niet geboycot bij de staatsmediakanalen. Dat betekent dat mediawerkers die bij de staatsmedia werken tegen hun wil in af moeten zien van vreedzaam protest tegen een persoon die bij herhaling de persvrijheid heeft geschonden. Gedwongen moeten ze activiteiten van de betreffende persoon coveren, en dus mogen ze geen sympathie betuigen naar de vrije onafhankelijke pers toe. In arbeid en beroep is er een beginsel dat bekend is als ‘sympathieactie’. Dat is een actie tegen een persoon of een organisatie omdat die persoon of organisatie de rechten van een college(-organisatie) heeft geschonden. In de arbeiderswereld is ook bekend de sympathiestakingen. De vraag rijst of de mediawerkers die bij de staatsmedia werken het recht hebben op vrijheid van meningsuiting en vrijheid van de pers zoals neergelegd in de grondwet van het land. Het antwoord is ‘ja’, als Suriname een rechtstaat.
We willen het voorbeeld geven van de Nederlandse nieuwsradiozender NPO1, die een staatsmedium is. Mag er op NPO1 tijdens programma’s door mensen die bij die organisatie werken, kritiek of satire gericht worden tegen de premier van Nederland of tegen ministers? Het gebeurt dagelijks, het mag. Maar Nederland is dan weer nog niet te vergelijken met Suriname wanneer het gaat om de kwaliteit van bestuur, het voorkomen van corruptie, het in acht nemen van mensenrechten en in het bijzonder persvrijheid en recht van vrije meningsuiting. In Suriname worden de mensenrechten niet gerespecteerd door iedereen in de regering, men gelooft er niet in. Het feit dat niet 1 maar 4 vooraanstaande zwaargewichten als voormalige voorzitters van de SVJ (Rachael van der Kooye, Wilfred Leeuwin, Nita Ramcharan en Ivan Cairo) in de bres springen en fysiek vooraan lopen geeft dat een grens is bereikt en dat men niet bereid is om gewoon over te stappen tot de orde van de dag. De regering heeft gereageerd maar het is een zeer zwakke reactie. Er zijn geen corrigerende maatregelen getroffen tegen Brunswijk die ettelijke keren zich heeft laten gaan.
Op Youtube is te zien hoe hij in kleren van een voetbalclub achter een cameraman van ATV aanrent. Die rent met zware camera en al in het Essedstadion om te voorkomen dat hij een pak slaag krijgt. De fout die de cameraman in het openbaar had gemaakt is dat hij zijn camera op de man had gericht. De beelden zijn geplaatst op Youtube in april 2017. Dat mag de cameraman in een stadion doen, maar op de video is de zien dat een voetballer van de betreffende meneer de cameraman beschuldigt dat hij de man heeft gefilmd en hij geeft aan dat hij dat niet heeft gedaan. Dat is dus behalve intimidatie ook een vernedering voor deze cameraman. De dader pakt een grote lege fles (gebotteld water) van de tafel langs het veld en zegt aan de terugtredende cameraman: “Mi o gi yu mankeri yere.” (Ik ga je een letsel bezorgen), met de lege fles in het gezicht van de mediawerker. Een speler met nummer 99 zegt aan de cameraman “No way a camera go na a man”.
Er is een sketch van ‘1 plus 1 = 3’ van enkele jaren met een persiflage van de huidige vp (toen DNA-lid) die na een escapade zogenaamd zijn verontschuldigingen aanbiedt aan ‘land en volk’ in DNA. ‘Deze man had zich ook al eerder verontschuldigd.’ ‘Hij heeft een stapel van verontschuldigingen.’ ‘De man gaat steeds weer in de fout’. ‘We moeten de man vragen om zich helemaal te verontschuldigingen.’ Dat zijn de uitdrukkingen in de sketch van de legendarische heren Clifton Braam, Glenn Huisden en Lucien.
Na jaren lijkt de wereld rondom de persoon in kwestie stil te hebben gestaan in termen van de persoonlijkheidsrijping en volwassenwording. De regering maakt een fout door te denken dat men nu gewoon met een halve verklaring zand over de zaak kan strooien en de daders met de mantel der liefde zullen bedekken. Zand erover zal in deze niet werken. De regering zit met een lastig parket en we voorzien dat of de pers, ook de grote dames en heren, hun braaksel zullen inslikken en terug zullen treden of er komt een permanente verstoring van de relatie van de vrije pers niet alleen met de vp maar met de totale regering.
De mediabedrijven in de boycot riskeren een tegenreactie waarbij de regering of delen van de regering geen advertenties meer bij hun plaatst. Dat is elke keer weer een schending van de persvrijheid als het gebeurt. Die weg moet niet worden opgegaan. We moeten in deze stellen dat deze schending van de persvrijheid niet ongemerkt in het buitenland voorbij zal gaan. Ambassades behoren zulke mensenrechtenschendingen en de reactie van de regering te ‘wiren’ naar het thuisfront.
We houden u ten slotte enkele krantenkoppen voor: ‘Journalists in Suriname to stage media blackout’ (Barbados Today), ‘Geweld beveiligers Surinaamse vicepresident Brunswijk tegen verslaggever’ (Algemeen Dagblad) en ‘Surinaamse journalist mishandeld door beveiligers Brunswijk’ (NRC Handelsblad). De bal ligt nu op de helft van de regering. Het is duidelijk dat de verklaring van de regering niet wordt aanvaard. De regering van de ‘rechtstaatsgedachte’ zit met een testcase.
