Openbare vergaderingen van De Nationale Assemblee (DNA) blinken niet altijd uit door rust en verdraagzaamheid. Er gaat bijna geen vergadering voorbij zonder het nodige geschreeuw over en weer, van coalitie naar oppositie en terug, zowel in als buiten de microfoon, punten van orde en interrupties. Dat geschreeuw kan soms ontaarden in een onfatsoenlijke en kinderlijke kakofonie van gescheld en ander grof taalgebruik, taalgebruik dat niet past bij het gedrag van een volksvertegenwoordiger.
Dat was vrijdag weer het geval tijdens de voortzetting van de behandeling van het Meerjaren Ontwikkelingsplan 2022-2026 (MOP). Het was weer een rommelige vergadering waarin Assembleevoorzitter Marinus Bee de grootste moeite had om iedereen een beetje in bedwang te kunnen houden. Het NDP-Assembleelid Jennifer Vreedzaam spande de kroon met haar welhaast ondemocratisch en kinderlijk gedrag.
“De democratie wordt vertrapt”
Dat begon al toen zij het woord kreeg en plaats nam achter het spreekgestoelte – zij staat graag op een podium om ook daar haar geluid te laten horen – en meteen ‘het vuur’ opende op president Chandrikapersad Santokhi, het door hem en zijn regering gevoerde beleid en het MOP. Ze begon haar betoog als volgt: “(…) Ik stel wederom vast, dat de democratie wordt vertrapt. Onder andere de autoritaire uitspraken die worden gebezigd in plaats van verantwoording af te leggen. Hoe kan in het huis van de democratie gesproken worden van ‘mijn Herstelplan’, ‘mijn MOP’ door de president? Dus de president stelt ‘na mi, na mi-beleid’. Dat wil zeggen, de alleenheerser. Het instituut van de president staat niet op zichzelf, en is onderdeel van een collectiviteit. Dus niets is hier mijn of zijn. Maar, natuurlijk kan de president die dictatoriale trekjes niet verbergen en dit sijpelt door naar zijn onderdanen.”
En hiermee was de toon gezet. Het was niet de eerste keer, dat het Assembleelid Vreedzaam fel uithaalt naar de regering en dat daarin ook duidelijk hoorbaar haar frustraties doorsijpelen. Ze schroomt ook niet om tijdens spreekbeurten van coalitieleden haar stem door de zaal te laten galmen. Onfatsoen en chagrijn is bij deze parlementariër verworden tot een voor haar normale wijze van ‘politiek bedrijven’.
Tijdens de spreekbeurt van haar VHP-collega Mahinder Jogi, die uiteraard op de hem bekende wijze tekeer ging in krachtige bewoordingen en de oppositie fijntjes wees op het gevoerde beleid gedurende de jaren dat zij regeermacht had (“zij zijn de oorzaak van alle ellende”, “deze samenleving weet wie de bedriegers zijn”), wist Vreedzaam zich niet in te houden. Met constant geschreeuw trachtte ze de orde van de vergadering in het huis der democratie op ondemocratische wijze te verstoren.
“Maar, nu is het wel genoeg!” – “U doet net als een kind”
Het ging zelfs zover, dat de Assembleevoorzitter het op een moment meer dan beu was en dreigde om Vreedzaam te laten verwijderen uit de vergaderzaal. Zo sprak hij duidelijke, niet mis te verstane taal in haar richting: “Lid Vreedzaam, al geruime tijd probeert u aandacht te trekken, ik negeer dat, maar nu is het wel genoeg. Nu is het wel genoeg. U bent een volwassen vrouw. Ik verwacht, dat u zich als een volwaardige parlementariër gaat gedragen, maar u doet net als een kind, anders ga ik u eruit zetten! Dit is niet parlementair en dit heb ik nog nooit meegemaakt. Doe het nog een keer en u gaat merken, dat ik u eruit zet. Doe het nog een keer, want ik heb u genegeerd, en u blijft doen, doe het nog een keer dan gaat u het merken.”
De strenge woorden van Bee bleken hun vruchten te hebben afgeworpen. Hij had op democratische wijze de hinderlijk orde verstorende mond van het Assembleelid gesnoerd.
PK
