Er heeft zich een zeer gevaarlijke situatie voorgedaan op de Wijdenboschbrug en nu zijn er levens te betreuren. Door de minister is nu gezegd dat er opeens wel maatregelen zullen komen. Zo wordt het land al decennialang bestuurd volgens het volgende gezegde: als het kalf verdronken is dan dempen we de put. Het is vaker voorgekomen dat trucks op de Wijdenboschbrug terugrollen met volle lading houtblokken. Dat is al bij de eerste keer een enorm gevaarlijke situatie. Niet in Suriname dus. Dan gaan we verder in de hoop dat het niet weer gebeurt. En dat als het gebeurt er geen ongelukken gebeuren, want je moet gewoon opzij schuiven, eenvoudig. Nu hebben mensen onnodig het leven verloren, het leven dat niet meer kan worden teruggegeven.
De vraag die nu rijst is wie verantwoordelijk is (strafrechtelijk en civielrechtelijk) voor de schade die is ontstaan. Kunnen de eigenaren van de trucks strafrechtelijk worden vervolgd voor bijvoorbeeld ‘dood door schuld’. Dat is in geval men willens en wetens met niet goed onderhouden trucks gevaarlijk werk heeft laten uitvoeren. En dat men dit heeft laten doen wetende dat de trucks/trekkers zich niet in goede staat bevonden. Daardoor heeft men dus grote risico’s afgeroepen voor de eigen werknemers die de trucks rijden, maar ook voor mensen die deelnemen aan het openbaar verkeer, want de trekkers begeven zich met zware ladingen op de openbare weg.
Dan komen we bij de conditie van de trekkers. In Suriname wordt over het algemeen gereden met zeer oude monsters waarmee je eigenlijk horrorfilms moet gaan maken. Wanneer het gaat om zeer verouderde voertuigen, dan moet er zeer regelmatig een volwaardige controle zijn van de werking van deze voertuigen. Dan gaat het om het onderstel, de stuurinrichting, de banden en de middelen die aangewend worden om houtblokken bij elkaar te houden. In elk geval is het zichtbaar dat het wagenpark van de vervoerders van hout enorm is verouderd. Dat geldt ook voor het openbaar vervoer. Er moeten nu strenge eisen komen voor de staat van de trekkers, voor het geval transport van hout over de weg wordt behouden. De eisen waaraan de trekkers moeten voldoen moet in een beschikking van TCT worden beschreven. Daarbij moeten er eisen worden gesteld aan de leeftijd van de voertuigen. De houtbusiness is een zeer lucratieve business waar de in deze sector betrokken ondernemers heel weinig bijdragen aan de staatskas. Ten minste had men kunnen investeren in de veiligheid en het wagenpark. Wat we eigenlijk hebben is een ouderwetse roofbouw. Behalve het strafrechtelijke moeten de betrokken partijen ook nagaan of de ondernemers civielrechtelijk verantwoordelijk kunnen worden gesteld voor bijvoorbeeld schade en onderhoud van gezinnen. In de beschikking van TCT moet er een bepaling komen dat door de overheid regelmatig controles worden gedaan en dat de voertuigen worden vrijgegeven. Het resultaat zal zijn dat er veel kritiek zal komen op de overheid van de sector. De maatregelen en de controles zullen als vijandig worden aangemerkt. De sector zal dit ervaren als een aanval en als een onvriendelijke houding. Maar de overheid moet regels stellen en deze regels controleren. En bij schending van de regels moet de overheid ook met sancties komen.
Het ongeluk zegt dus wat over het functioneren van het ministerie van TCT. Dit ministerie heeft de transportsector, die naar alle waarschijnlijkheid is verenigd, totaal niet in de grip. Het ministerie heeft nagelaten om de transportsector te ordenen. En als er geen regels en standaarden zijn, dan kan je ook niets controleren. Het gevolg is nu dat mensen hun levens hebben verloren. Het ongeluk zegt dus iets over de wijze waarop ambtenaren en de politie hun werk doen. Want al zijn de regels niet helemaal up to date, er bestaat een algemene opvatting over veiligheid. Met die uitgangspunten kunnen de politie en ambtenaren van TCT wel aanwijzingen geven, waarschuwingen geven en rapporteren naar hun meerderen. Zo kan dan de overheid in dialoog gaan met de sector en kunnen verbeteringen worden aangebracht. Het zwaar verouderde wagenpark is niet met simpele coaching te verhelpen omdat het kapitaal zal kosten.
Maar het is een feit dat elke keer waarop trekkerchauffeurs met een krakkemikkig voertuig op de brug zijn gegaan, men het leven van zichzelf en van anderen op het spel heeft gezet. Men heeft kansen genomen, enkel keren is het hoed gegaan maar enkele dagen terug dus niet. In deze moeten TCT en de truckhouders zwaar in hun boezem kijken en nu wel zaken veranderen. Nabestaanden moeten worden gecompenseerd, zo ook de mensen die hun voertuigen vernietigd zagen worden. In elk geval betreuren we het voorval en wensen wij vrienden en familie sterke toe.
