Waar absolute heersers doodsbang voor zijn is een volksopstand.
Tegen een woedende, totale volksopstand is geen enkel leger opgewassen.
Op 25 mei 2020 heeft zich bij ons een volksopstand plaatsgevonden maar het is slechts weinigen opgevallen.
Er waren toen drie groepen die verzekerd waren van de verkiezingsoverwinning.
De eerste groep was die van de jonge politieke partijen, onder andere de “activisten” die een beroep deden op het gezonde verstand van de kiezers. Een onnozele gedachte overigens omdat ons kiesstelsel de minst geschoolden op een onaanvaardbare manier bevoordeelt. Bij deze groep moet je niet komen met academische praatjes als welvaart, rechtsstaat, onderwijs enz., maar pakketten uitdelen, loze beloften doen en vooral: “Entertainment en showtime!”
De tweede groep was de Orange Movement die het kiesstelsel goed heeft bestudeerd waarbij hun voorzitter Chan een indrukwekkend charmeoffensief is gestart. Bij de vorige verkiezing in 2015 is hij met groot succes gedemoniseerd. Hij werd vereenzelvigd met de duivel. Maar deze strateeg leert snel en hij is vijf jaar lang huis aan huis geweest om te laten zien wat voor een aardige kerel hij is. Hij vroeg om 28 zetels en verwachtte die ook.
In de jaren negentig van de vorige eeuw hebben enige jonge intellectuelen na bestudering van het kiesstelsel, dezelfde methode toegepast. Ze hebben de partij DA91, opgericht en een Bromkijaripartij gemaakt door diverse kleine politieke partijen van uiteenlopende etnische afkomst te combineren (o.a. Alternatief Forum, BEP, Pendawa Lima, HPP, OPDA) waarbij ze op verrassende wijze negen zetels in de wacht sleepten.
De derde groep was de NDP. Ook zij hadden een Bromkijari. Verder waren ze een partij met praktisch onbeperkte financiële middelen. Hun leider was charismatisch en wist het publiek te bespelen en op te zwepen. Bovendien kon hij ook goed zingen. Een top showman dus. Ze waren op dat moment de regerende partij. Ze hadden dus het ministerie van Binnenlandse zaken en de gehele bevolkingsregistratie onder hun controle. Ook de bemensing van alle stembureaus bestond, volgens berichten uit de media, uit mensen van hun partij. Bij de verkiezingen van 2015 hebben ze in tegenstelling tot wat gebruikelijk was vele stembussen geteld (of opnieuw geteld) in het NIS in plaats van ter plaatse op de stembureaus. Dit onder protest van vele kiezers. De partij won toen met een meerderheid van 26 zetels in DNA. Een uitslag die voor vele politieke waarnemers en opiniepeilers onwaarschijnlijk was. Maar wij zijn een onafhankelijk land en niemand kan ons corrigeren als de “wettig gekozen” regering de verkiezingen geldig verklaart. Dit fenomeen komt regelmatig in de wereld voor. Vaak protesteren de mensen tegen een uitslag waarvan men zeker weet dat er is gefraudeerd. Maar even vaak worden zelfs protestopstanden de kop ingedrukt. Niemand mag zich bemoeien met de interne zaken van een onafhankelijk land. Kijk maar om u heen in de wereld; je mag demonstranten zelfs doodschieten in een onafhankelijk land. Alleen moet je ervoor zorgen dat het volk niet massaal in opstand komt, anders lynchen ze de leiders met de blote handjes.
Voor vele scherpe politieke waarnemers leek het erop dat de NDP de verkiezingen van 2020 glansrijk zou winnen. Tegen het propagandistisch geweld, de beschikbare financiële middelen en de creatieve mogelijkheden om de uitslag te kneden in de gewenste richting, was geen van de andere partijen opgewassen. Onze toekomst zag er luguber uit. De hele aannemerij stond stil omdat ze niet betaald was voor geleverd werk, er was geen productie bij de overheid. De overheid was begonnen om de banken te bestelen (plundering kasreserve) en de winkelprijzen en wisselkoersen schoten omhoog; richting planeet Mars. En deze regering, die zowel politie als leger volledig onder controle had zou de verkiezingen winnen. Het ontwikkelde deel van de kiezers dat weet wat ze doet als ze naar de stembus gaat, huiverde.
Maar toen kwam de grote omwenteling. Kwam het door de activisten die hun stem duidelijk lieten horen? Kwam het van de hoop uit de Bromkijari van de Orange Movement waar landgenoten van alle bevolkingsgroepen bij elkaar kwamen om te laten zien dat wij samen sterk staan?
De rest weet u zelf; het mirakel heeft plaatsgevonden. Zonder een druppel bloed is een falende regering die absoluut alle troeven in handen had in een onafhankelijk land, netjes vervangen. Kwam het door het grote machtsvertoon met Russische helikopter, buitenlandse adviseurs, bussen met buitenlanders, strooien met voedselpakketten, huiverig makende etnische propaganda? Wij weten het niet. Maar de activisten, jonge en oude politieke partijen, vrijwilligers; iedereen bundelde samen met één doel: Het gehele gebeuren rond de verkiezingen moest streng worden gecontroleerd! Op elke stembureau en later bij het (opnieuw) tellen in het NIS werd alles scherp in de gaten gehouden. Waarnemers bivakkeerden dag en nacht in het NIS en hielden de stembussen constant in de gaten. Alles werd gefilmd en verzonden. Pogingen tot manipuleren met stembussen werden met veel tumult verijdeld. De pers stond er ook bovenop. Volgens geruchten werd ook een poging tot het in brand steken van het NIS voorkomen. Wij Surinamers hebben bewezen dat wij tot grote dingen in staat zijn; zolang wij het maar samen doen!
Wij moeten in deze regeringsperiode op deze wijze nog twee grote dingen doen:
- Wetten zijn door mensen gemaakt en kunnen ook door mensen worden veranderd. De komende verkiezingen moeten dus plaatsvinden met een democratische kiesregeling, waarbij elke stem evenveel waard moet zijn (ontstem het volk niet!).
- Een begin maken om ons volk, door verstandige mensen, als één volk op te laten voeden. Dit vereist o.a. dat onze geschiedenisboeken voor gebruik op school, moeten worden aangepast.
Er is een tweede mirakel bijgekomen. Chan heeft ondanks de grote schulden, de economie, hoe krakkemikkig dan ook, in stand kunnen houden. Niemand ontvlucht ons land uit armoede.
Tenslotte wachten wij op het derde mirakel: Chan heeft welvaart in Suriname beloofd. Het gaat redelijk in de goede richting maar hij mag er wel meer vaart achter zetten.
Door Rudi Jadnanansing.
